Langpauzeerder aan het woord

Monique (52) is een recidive stopper. Maar sinds een half jaar drinkt ze echt niet meer. Ze was er klaar mee. Toch is het nog steeds moeilijk, want alcohol is overal. Zelfs wanneer we in gesprek zijn, wordt Monique geconfronteerd met alcohol. In de garage waar haar auto wordt gerepareerd, staat een koelkast bomvol drank. “Er liggen Desperados, wijn en bier koud. Maar ook wat cola en sinas hoor, alleen die zie ik natuurlijk niet. Mijn oog valt op de alcohol.”

“Tegenwoordig ben ik heel open over mijn alcoholpauze. Of alcoholstop moet ik eigenlijk zeggen, want toch weer een glaasje drinken zo nu en dan zit er voor mij niet meer in. Ik kan niks met het principe ‘eentje voor de smaak’. Bij mij moet de fles leeg. Voordat ik openlijk vertelde dat ik niet meer drink, liet ik me vaak verleiden om mee te drinken. Ook al zat ik dan weer in één van mijn vele pauzes. Ik heb werkelijk alles geprobeerd. Alleen in het weekend drinken. Alleen tijdens feestjes. Niet voor 17.00 uur. Nooit alleen drinken. Et cetera. Maar geen van die regels helpen mij. Bij mij is het alles of niets. Dus moet het niets zijn.

Voorheen dronk ik dagelijks. Maar ik merkte dat ik er steeds slechter tegen kon. Ik werd vaak ziek van alcohol. Dan dronk ik een dag niet, maar de dag daarna pikte ik mijn alcoholgebruik weer op. Op een gegeven moment bracht ik met het schaamrood op de kaken een bezoekje aan de huisarts. Hij verwees me door naar een instelling voor verslavingszorg. Na de intake ben ik er nooit meer naar teruggegaan. Ik voelde me er absoluut niet thuis. Ik functioneerde prima en ik kon me niet identificeren met de gemiddelde cliënt. Toen zag ik een mailtje voorbijkomen van IkPas en dacht: ik doe het op mijn manier. Sinds 1 januari heb ik niets meer gedronken. Na Dry January plakte ik er iedere keer een maandje achteraan. Bij mij is het nu gewoon ‘Dry May’.

Mijn winst is mijn nieuwe energie. Ik ga eerder naar bed, sta fitter op en kan de dag goed aan. Ook al voel ik me honderd procent beter, het blijft een struggle. Je wordt ook overal waar je komt geconfronteerd met alcohol. Hij wijngangpad is gemakkelijk te ontlopen, maar de drank staat ook voorin de supermarkt, bij de hapjes, en op allerlei andere plekken. Zelfs nu ik hier in de garage sta waar mijn auto wordt gemaakt, kijk ik naar een koelkast vol met alcohol. Er liggen Desperados, wijn en bier koud. Maar ook wat cola en sinas hoor, alleen die zie ik natuurlijk niet. Mijn oog valt op de alcohol.

Ik kan ’s ochtends ook nog met bonzend hart wakker worden, denkend dat ik heb gedronken de vorige dag. Gelukkig kom ik er dan snel achter dat ik helemaal niet heb gedronken. Ook kan ik zo nu en dan opkijken tegen een feestje. Zo heb ik binnenkort een bruiloft. Van mijn broer. Natuurlijk wordt er geproost. Ik proost mee, maar dan met iets non-alcoholisch. Ook al weet ik dat ik het kan, het blijft spannend.”

Fotocredit: allearplugs.com.