Langpauzeerder aan het woord

Margrethe mailde ons vanuit Frankrijk. Dat ze wel openstond voor een interview. Het is haar eerste keer IkPas en ze is een echte ambassadeur. Want haar leven is er alleen maar beter en leuker op geworden sinds haar pauze. Hoe ze van joie de vivre met alcohol naar joie de vivre zonder alcohol is gegaan, lees je hier.

“Wij wonen al 12 jaar in Frankrijk. Het leven hier is heerlijk. Er is veel rust, de streek kent prettige temperaturen en er wonen heel veel lieve mensen. We hebben een groot sociaal netwerk. Door het jaar heen krijgen we veel uitnodigingen en de zomers staan onder andere in het teken van de avondmarkten. De avondmarkten worden gekenmerkt door de vele eet- en drinkkraampjes en livemuziek met zingen en dansen. En bij drinken, moet je denken aan wijn. In Frankrijk zien ze wijn niet als alcohol, dus er wordt goed gedronken.

Daar deed ik tot een half jaar geleden ook aan mee. Weliswaar niet altijd met evenveel zin, maar het gebeurde wel. Ik ben van mezelf geen grote innemer en toch gebeurde het veel vaker dan me lief was, dat ik toch weer veel meer dronk dan goed voor me was. Ik sliep slecht, stond vaak duf op en kwam aan. Ik wilde het anders aanpakken. Omdat we in Frankrijk nog steeds naar de Nederlandse televisie en radio kijken en luisteren, hoorde ik van IkPas. Ik had er nooit eerder aan meegedaan. Maar nu ik wist dat er een community was, ging ik ervoor. Voor 00.00 op 31 december dronk ik een heerlijke champagne om vervolgens op het nieuwe jaar te proosten met een champagneglas Perrier (bruisend water, red.).

Een paar dagen later moest ik halsoverkop naar Nederland, omdat mijn moeder was overleden. Er volgde een pittige week, maar ondanks het verdriet en de stress heb ik niet gedronken. Ik had het heel erg nodig om trots te zijn op mezelf. Ik had een belofte aan mezelf én aan de community gedaan. Ik zou een maand niet drinken en daar wilde ik me, ongeacht wat er ook zou gebeuren, aan houden.

Tijdens Dry January lukte het me heel goed om niet te drinken door tegen iedereen te zeggen dat ik meedeed aan deze grote alcoholpauze. Als ik zei: ‘Ik drink niet, ik doe mee aan Dry January van IkPas’, dan drong verder niemand ergens meer op aan. Na die maand januari heb ik mijn pauze verlengd, omdat ik niet goed wist welke rol alcohol in mijn leven mocht spelen. En ik merkte steeds meer van de voordelen die het niet-drinken me opleverde. Zo sliep ik beter dan ooit en stond ik fris op. Helaas verliep het met het afvallen minder vlot dan gehoopt, maar dit kwam ook door mijn nieuwe snoepgewoonte. Het duurde even voordat ik ook die ‘verslaving’ onder de duim had.

Het is best moeilijk om in een wijnland als Frankrijk compleet nuchter door het leven te gaan. We wonen hier tussen de wijnvelden van de Cahors en alles gaat hier gepaard met het drinken van een goed glas wijn. In het begin had ik het daar best moeilijk mee, als iedereen samen aan de wijn zit en ik zit daar met mijn lompe glas Perrier, dan voel je je er toch een beetje buiten vallen. Maar nu, zoveel maanden later, ben ik er absoluut niet meer verdrietig over. Ik voel me bevrijd en ontdek veel nieuwe en lekkere alternatieven. In de nieuwsbrieven ben ik veel alternatieven tegengekomen. Ik heb de ontdekkingen van blogger Margreet zelfs doorgezet naar bevriende restauranthouders. Ik heb er dan ook mijn missie van gemaakt om goede non-alcoholische alternatieven te stimuleren in mijn omgeving.

Wat betreft alcohol in de toekomst, kan ik best kort zijn. Ik ben het ‘alles of niets type’. Een beetje drinken of af en toe een glaasje is lastig voor mij. Zo niet onhaalbaar. Maar inmiddels voel ik me zoveel beter zonder alcohol, dat ik helemaal niet meer wil drinken. De alcohol-weetjes in de Nieuwsbrieven van IkPas blijven mij herinneren waarom het leven zonder alcohol zoveel beter is. Ik houd het bij mijn wijnglas gevuld met een gezellig non-alcoholisch alternatief. De voordelen van het niet-drinken wegen echt veel meer op dan tegen ‘de voordelen’ van alcohol drinken.”