Motivatie genoeg

Behalve de verbeterde conditie, zowel mentaal als fysiek, het bereiken van mijn ideale gewicht, het voortdurende heldere gevoel en de aanzienlijke besparing, die het me tot op heden oplevert door geen Tripeltjes of Riojas meer te drinken, is er nog iets dat opvalt. En dat is de nachtrust die met enorme sprongen vooruit is gegaan. Mijn Polar sporthorloge bevestigt middels de functie ‘nightly recharge’ nagenoeg iedere dag dat ik gedurende de nacht stabieler ben dan ooit tevoren. Geen rare uitschieters meer van de hartslag, bijna iedere nacht dezelfde cycli als het gaat om lichte, diepe en REM-slaap. Wordt dit alleen veroorzaakt door het ‘gebrek’ aan alcohol of is de dagelijkse inname van een halve liter gemberthee voor het slapen gaan daar ook debet aan?

Maar goed, alles opgeteld motiveert het me om deze nieuwe, frisse manier van leven lekker vol te houden. Volhouden klinkt overigens alsof het moeilijk zou zijn, alsof ik er iets leuks voor moet laten, maar dat is absoluut niet het geval. Ik lees in sommige blogs ook over de verleidingen die kennelijk op de loer liggen, over het duiveltje op je schouder die in je oor fluistert dat eentje geen kwaad kan, over het compenseren met zoetigheid of snacks. Ja, ik eet wat meer chocola dan voorheen, dus ergens compenseer ik blijkbaar ook, maar ik houd mezelf voor dat dit na Pasen, als de chocolade-eitjes op zijn, verleden tijd is. Verder prijs ik mezelf gelukkig dat ik geen enkele moeite heb om ‘droog’ door het leven te gaan. Sterker nog, ik raak met de dag enthousiaster en heb niet het gevoel dat ik ook maar iets mis. Zelfs als mijn lieve 82-jarige schoonmoeder tijdens haar zondagse diner bij ons geniet van een goed glas wijn en Jeanette voor de gezelligheid één glas meedoet (zo’n oudje snapt gewoon niet dat wij we al een tijdje passen), heb ik geen enkele moeite om me bij water of een 0.0% IPA te houden. Voorheen ging zo’n fles wijn dan leeg, tegenwoordig heb ik de rest van de week nog ruim voldoende over om een stoofje te bereiden, een jus mee af te maken of een visje mee te blussen. Het geestrijke vocht komt dus altijd nog goed terecht in de keuken en de alcohol verdampt. Weggooien doen we niet hè, we blijven Hollanders.

En alsof alle bovenstaande voordelen nog niet genoeg motivatie opleveren, ontving ik jl. dinsdag een mail van Le Champion dat de TCS Amsterdam Marathon op 17 oktober naar alle waarschijnlijkheid doorgaat. Yes yes yes! Eindelijk weer eens een (hardloop)event dat wel doorgaat! Het typeert voor mij het begin van het einde van de coronacrisis. Natuurlijk had een bomvol concertgebouw of voetbalstadion ook mooi geweest, maar als we nu al mogen ruiken aan een gigantisch wereldberoemd event als de Amsterdam Marathon, dan gaan er zeker meer events plaatsvinden, dat staat wel vast. Nog 7 maanden voorpret, gedisciplineerd volgen van een trainingsschema, mocht ik het nodig hebben dan is dit wel de ultieme stok achter de deur om mijn IkPas-termijn te prolongeren. De halve Marathon kan ik fluitend volbrengen, daar zou een verbetering van mijn PR een doel kunnen zijn. Een hele marathon heb ik nog niet eerder aangedurfd, want zeker voor een 56-jarige fysiek best zwaar heb ik me laten vertellen, dus ik twijfel nog over de afstand. Maar ik zie het al helemaal voor me … moegestreden finishen op de gravelbaan in een gonzend Olympisch Stadion en proosten met een isotoon sportdrankje en een banaan, ik kan me er nu al enorm op verheugen!

Roy

P.S. We hebben hier compleet in een deuk gelegen na het volgen van de kijktips van Francis in haar blog van jl. dinsdag, briljant! Meer van dit soort filmpjes? Kom maar door …