Blogger aan het woord

Er viel nogal wat te vieren afgelopen week. Of eigenlijk vierden we ons lange samenzijn in meerdere delen. Met een fietstocht op een zonnige lentedag in korte broek, een stadsbezoek aan het sprookjesachtige Dordrecht en als klap op de vuurpijl een driegangendiner met balletvoorstelling in ons vlakbij gelegen Nijmegen.

Nee, jullie zijn niet per ongeluk terecht gekomen op de Uit-agenda. Maar ik zou al deze tripjes een paar maanden geleden vergezeld hebben doen gaan met:

• een biertje tijdens de fietstocht
• een glas witte wijn tijdens de lunch in de stad
• een wijnarrangement bij het diner
• een glas wijn in de pauze van het balletvoorstelling

en dan niet te vergeten de “na-wijntjes” thuis om de boel door te praten en de dag af te sluiten.

Hoe anders verliep de hedendaagse nieuwe realiteit:

• een hoop slokken water uit de Dopper
• een glas gratis gemberthee bij een toevallige ontmoeting in een klooster, het bestaat nog!!
• een kop muntthee waarvan ik de prijs voor zo’n bosje groen in een glas heet water nog steeds over de top vind, maar alcoholvrije wijn is niet te doen. Hoeveel beter is het 0% bier.
• geen wijnarrangement maar ouderwets kraanwater, wel met een schijf komkommer en mooie bloemetjes, vooral voor het oog en ook al gratis en voor niks.

Ik ruik aan de wijnen die mijn man natuurlijk wel aan laat rukken. Heerlijk hoor die geuren. Van het dessertwijntje, hij heeft een half wijnarrangement besteld,  zou ik zo een nipje kunnen nemen. Maar nee, op de valreep van IkPas en mijn zesde en laatste blog in gedachten hou ik het bij de neus.

Ach, wat rommelt een mens toch allemaal aan. Verleidingen te kust en te keur, twijfelen over definitief kappen met die alcohol-onzin. Er strijden nogal wat gevoelens op dit vlak als er, zoals deze week nogal wat te vieren valt.

Maar, en nu kom ik waar ik eindelijk wezen wil: het is allemaal prima te doen zonder. Net als het leven ook heel leefbaar bleek zonder die gezellige brandende peuk tussen je bruine vingers.

Vanmorgen, de dag na de feestavond lekker vroeg wakker, zonder koppijn en nasmaak en fris genoeg om mijn laatste blog bij Katja in te leveren.

Ik heb in mijn verhalen een inkijkje gegeven in mijn dagelijkse leven, de sterke en zwakke kanten van mijn alcoholloze bestaan sinds 1 januari. maar ook de rol van die drank in mijn verleden.

Al dat geschrijf, aangevuld met de informatie die IkPas dagelijks op de al dan niet tijdelijke ‘(S)topper’ afstuurt zorgen in mijn geval wel degelijk voor een omslag. Ik lees het ook bij mijn collega-bloggers: de kurk blijft op de fles.

Raar zal het eind december worden als de nieuwe Dry January zich gaat aandienen: wat gaan we daarmee doen?? Maar vooruit, dat is van latere zorg.

Groeten van Annemiek