Blogger aan het woord

Oeioeioei…ik heb blogs gelezen van de vorige IkPas-editie en ik voel me een heuse alcoholist.

53 jaar, 2 heerlijke kinderen van 32 en 23, een fantastische schoonzoon, een onovertroffen 9-jarige kleindochter en een kleinkind op komst. Een baan die bij mij past, een hechte familie met veel aandacht en zorg voor onze matriarch…mijn 80-jarige moeder.

Geen excuus om mezelf elke avond te ‘verwennen’ (lees: ergeren/slopen) met een liter rode wijn van € 3,89 zou je zeggen.

En toch doe ik precies dát.

Ontspanning? Gewoonte?

Het begon ooit met ontspanning tijdens een moeilijke relatie.

Drie jaar drinken voor Engeland, relatie beëindigd, therapie vanwege het drankprobleem, therapeut werd ziek, geen klik met ‘de nieuwe’ en uiteindelijk zelf gestopt, omdat ik de knop ineens kon omzetten. Voor 7 jaar. Zonder problemen.

Zó ergerlijk, want waarom was het toen zó gemakkelijk? Ik miste het (verdovende, ontspannende gevoel) totaal niet.

En toch begon ik weer.

Mijn moeder werd depressief, de schat. Mijn vader overleed in 1986 plotseling op 47-jarige leeftijd, de grote en enige liefde van mijn moeder. Mams heeft ons (4 kinderen van 11 t/m 17) ook daarna zo liefdevol opgevoed, al was ze gebroken.

Mede door een jeugdtrauma (broertje verdronken) kwam ze de spreekwoordelijke muur tegen, zeker toen een tijdje later corona en de bijbehorende sociale isolatie een feit werden.

Bovendien deed ik een zware opleiding voor mijn fulltime werk bij de politie (meldkamer) in een nare werkomgeving. Met als kers op de taart: geldzorgen.

Drank ter ontspanning…

Nu gaat het beter met mams. Niet top, maar ze leeft weer (en nog!).

Ik heb een heerlijke baan, geweldige collega’s, een goed inkomen en het belangrijkst…geluk in mijn familieleven. Tijd om te stoppen met die wijn-onzin. Want wat brengt die onwrikbare 20:30-stipt-begintijd-van-wijn-consumeren mij eigenlijk? Behalve extra kilo’s (in combinatie met De Overgang), zogenaamd goede slaap en iets om naar uit te kijken na een drukke (of saaie of gewone) dag?

Zelfwalging.

Nu nog een alternatief vinden!

Thee? Veel lopen (bijvoorbeeld met mijn lieve buurvriendin?), want daar houd ik van.

Ik weet wel dat ik me beter ga voelen. Helderder. En hopelijk net zo trots als toen ik de knop omzette al die jaren geleden. We gaan het meemaken! Ik heb de steun van mijn kinderen en familie…dank jullie wel!

De foto bij deze blog betekent voor mij vrijheid. Gewoon ’s avonds ergens kunnen blijven hangen of iets afspreken voor na 20:30. Niet meer haasten om op tijd thuis te zijn, me afvragen of ik wel genoeg wijn in huis heb. Dat soort onrustig gedoe.

De eerste gebroken nachten zijn in ieder geval achter de rug, waarvan vannacht veel beter ging!

Ik voel me ook beter. Moe, maar dat is logisch…zodra het slapen beter gaat, komt dat ook goed.

Succes iedereen en tot over een week!

Bertha