Met een grote boog om gezelligheid heen lopen

Nu ik dit schrijf heb ik 24 dagen geen alcohol gedronken. Het gaat me makkelijk af. Al heb ik wel het gevoel dat ik geen eerlijke wedstrijd speel. Op één of andere manier is deze maand een hele rustige maand en ben ik nog weinig verleidingen tegen gekomen. Ik heb geen verjaardagen of feestjes, ik heb geen etentjes en ik ben ook (nog) niet in het café geweest.

 Ook ben ik niet op de golfbaan geweest, wat ook een uitgelezen plaats is om in het restaurant daar heerlijk te borrelen met lekkere hapjes vergezeld van (enkele glazen) Chardonnay. Thuis kom ik ook niet in de verleiding want wij hebben een alcoholvrij huis. Toen onze dochter in augustus 2018 uit de afkickkliniek kwam hebben we alle alcohol het huis uit gedaan. We wisten niet voor hoe lang we dat zouden doen, dat is nooit besproken. Eigenlijk bevalt het wel goed, het is heel duidelijk. Het gevolg is wel dat we geen etentjes meer thuis hebben met vrienden (mijn man kookt graag én uitgebreid) want toch blijft het er bij ons in zitten dat bij uitgebreid eten wijn hoort.

 Deze week had ik contact met een vriendin die ik al even niet gesproken heb. Ze stelde voor om uit eten te gaan om gezellig bij te kletsen. Het schoot door me heen dat ik dat dan wel in februari wilde plannen, want dan kon ik een wijntje drinken bij het eten. Zo gaat dat dus, bijna niet af willen spreken, omdat je dan geen wijn kan drinken. Ik heb mezelf vermand en we hebben eind januari afgesproken. Ik ben de BOB, dus een extra reden om geen wijn te drinken. Ook bedacht ik me afgelopen weekeind om met mijn man ergens wat te gaan drinken. Maar ja, waar dan? Gezellig naar een wijnbar en dan spa rood drinken? Of naar het café waar iedereen zich vol laat lopen met bier? Naar de golfbaan waar iedereen ook aan de wijn en het bier zit? Dus toch maar geen voorstel gedaan en thuis gebleven. Zo gewoon vind ik het blijkbaar nog niet, dat geen alcohol drinken. Het voelt dan dus ook als saai en ik ga de gelegenheden dan uit de weg. Daar schrik ik best wel van, dat het dus ook zo bij mij werkt. Alcohol drinken is blijkbaar voor mij ook nog steeds de norm voor gezelligheid en los komen.

 Daar zal 30 dagen geen alcohol drinken geen verandering in brengen ben ik bang. Het bewust geen alcohol drinken geeft me wel inzichten, zeker in combinatie met het schrijven van deze blogs. Door het schrijven ga ik er nog meer over nadenken wat het met me doet. Een belangrijk inzicht is dat het zo makkelijk niet is. Ik krijg nóg meer bewondering voor de mensen die op enig moment in hun leven hebben besloten helemaal, nooit meer, geen alcohol meer te drinken. Wat is dat knap! Dan heb ik het niet over de mensen die toch al nauwelijks of niet drinken omdat ze het niet lekker vinden. Nee, ik heb het over de mensen die elke dag (veel) dronken. Deze mensen hebben op enig moment in hun leven het punt bereikt waarop ze bedachten, dat het zó niet langer meer kon en zijn met zich zelf aan de slag gegaan en zijn volledig, voor altijd gestopt met alcohol drinken.

Ik denk niet dat deze mensen het makkelijker hebben (gehad) dan ik. Sterker nog, ik denk dat ze het moeilijker hebben (gehad), maar ze houden vol omdat ze weten dat de alcohol hun op de lange termijn stuk zal maken en hun leven zal verwoesten.

Mijn wens is dat de norm ‘gezelligheid = alcohol’ verandert in onze samenleving. Hopelijk wordt het niet drinken van alcohol binnenkort gewoon geaccepteerd en wordt er niet meer aangedrongen om toch ‘één glaasje’ te drinken. Accepteren als iemand ‘nee’ zegt en een bewuste keuze maakt voor iets anders. Je kent het verhaal achter de keuze niet, maar je kunt je ook afvragen of dat belangrijk is.

 Nee = Nee.