Recht uit de pen: Debbie

Daar stonden we dan. Klaar voor vertrek richting de Ardennen. Spullen gepakt, oppas voor de kat geregeld, op Google maps gezien dat er geen files stonden, check voor het last-minute toiletbezoek. Een weekend zonder zorgen, in een mooie omgeving, lekker actief samen dingen doen. Zelfs onze puber had zin om te gaan mountainbiken en bowlen met zijn ouders. Vlak voordat we de deur achter ons dicht trokken keek Bastiaan nog één keer op de website van onze Center Parcs: om 12 uur ging het park dicht. Bezoekers werd geadviseerd om niet te vertrekken of om terug te keren naar huis. Daar moesten we even van bijkomen…

De positieve kant van dit drama: de verwachte verleidingen van de vakantie bleven op dezelfde afstand als ons vakantiepark. Zelfs helemáál ‘no worries’ wat dat betreft, aangezien het ook in ons eigen land steeds ingewikkelder werd om uit eten te gaan, een pretpark te bezoeken of een andere vorm van entertainment te vinden. Om de beperkingen compleet te maken, besloot ook onze auto dat we de komende dagen maar even thuis moesten blijven.

Het was dus op meerdere vlakken een sober weekend. IkPas-technisch helemaal goed, gezinstechnisch een beetje heel erg jammer. De bubbels kwamen in de dagen erna. Want ook voor ons bedrijf bleek corona gevolgen te hebben. Trainingsdagen moesten worden uitgesteld, locaties en afspraken geannuleerd. Hoezo dan bubbels? Als ondernemer ben ik op mijn best als ik snel moet schakelen en bestaande plannen kan knopen aan nieuwe ideeën. Van één en één drie maken, dat soort werk. Dus ik ging aan de slag. De e-learning die al klaar stond voor de deelnemers werd als eerste geactiveerd. Mijn creativiteit stroomde en bubbelde er op los. Oók met een van-school-thuis-zijnde puber; die vermaakte zich tussen het gemopper op school prima. En vanuit de gedachte dat ik juist nu goed voor mezelf moest zorgen lukte het me – voor het eerst in 4 weken – ook nog eens om de hele week probleemloos mijn eet- en sportplanning te volgen. Schouderklopje voor mezelf en een kilootje minder op de weegschaal.

Intussen is het, als ik dit schrijf, weer weekend geworden. En voel ik me sinds gisteren als een platgeslagen biertje. Moe van al het rennen en vliegen. Naar de supermarkt, de drogist, de fietsenwinkel, van nieuwsbericht naar nieuwsbericht en van angst voor wat nog komen gaat naar vertrouwen in het nu. Na het tikken van deze blog is het dan ook de hoogste tijd voor een wandeling in ‘ons’ bos, een telefoontje naar vriendinnen en natuurlijk relaxen met Bastiaan.

En de komende week? Nou – net als velen met mij staan er voorlopig geen etentjes, bezoekjes aan de kroeg en feestjes gepland. De verleiding om bij de gloednieuwe bezorgservice van onze favoriete kroeg een 0.0 % biertje te bestellen duurde maar kort. Lang leve mijn voornemen om het goede voorbeeld te geven richting onze puberzoon. Als ik terugkijk op mijn recente ervaring met dit alternatief vond ik trouwens ook dat ik vooral bezig was met de gedachte ‘eigenlijk had ik liever een biertje mét alcohol gedronken’. Na een Erg Rustig Weekend ben ik dan ook vooral van plan om er weer een nieuwe energieke week van te maken. Een week waarin ik eens ernstig ga bedenken hoe ik na deze 40 dagen om wil gaan met alcohol … Helemaal stoppen wil ik niet (zoals meer IkPassers). Maar hoe vind ik dan wel een balans tussen de voor- en nadelen? Wie weet helpt de huidige crisis om die vraag wat makkelijker te beantwoorden.

Ik wens jullie en jullie naasten de komende tijd veel geduld, vertrouwen en vooral gezondheid!