Recht uit de pen: Debbie

Er is – ook al zitten we er nog middenin – een tijd van vóór en van ná corona. Ik merk het aan alles. Als ik televisie kijk en een groep mensen zie, als ik boodschappen doe en om mensen heen moet lopen, als ik nadenk over toekomstige vakanties en uitjes met mijn gezin. Hoe bijzonder is het dan dat ik in die Grote Verandering één van de bloggers ben in deze IkPas-periode?

Het is een vraag die je op twee manieren uit kunt leggen. Aan de ene kant gebeurt er in deze IkPas-periode iets wat nog nooit eerder is gebeurd. Iets dat natuurlijk ook impact heeft op het doel van deze campagne. Zo is dit voor mij als een persoonlijke uitdaging begonnen, gecombineerd met het opdoen van schrijfervarin, terwijl ik ook bezig ben met het schrijven van een boek. Maar gaandeweg ben ik op veel vlakken in ‘crisismodus’ beland, net als velen met mij. En dat maakt het beschrijven van mijn ervaringen toch weer heel anders dan ik had verwacht. Ervaringen – en dat is de andere uitleg van de vraag – die klein en irrelevant lijken nu de wereld zo enorm aan het vechten is tegen corona. Zo zag ik donderdag de uitzending van ‘De stand van Nederland’ over de gevolgen van deze crisis voor ondernemers en mijn hart brak voor deze collega’s. Proberen het beste ervan te maken. In de actie. Doorgaan, doorgaan, doorgaan. Ik herken mezelf in deze drive en realiseer me dat ik nu hetzelfde doe. Was ik al een ondernemer die gisteren dingen af wilde hebben, nu voel ik die urgentie nog veel meer. Gelukkig kunnen we bijsturen door plannen die er al lagen te versnellen. We moeten afwachten hoe die blijken te passen bij de toekomst.

Het zijn onzekere tijden die veel van ons vragen. De ervaringen van mij en van collega ondernemers lijken op hun beurt weer klein als het gaat om moeten vechten voor het leven van coronapatiënten, om het landelijk inperken van de toekomstige gevolgen en het missen van geliefden.

Deze week was voor mij zeker een heel stuk pittiger dan vorige week. Het leek wel of de realiteit meer tot me doordrong. Woensdag was met stip de leukste dag van allemaal, met mijn allereerste online evenement voor werkzoekenden: Walk&Talk Online. Vér uit mijn comfortzone, presenteren voor de webcam – en toch bleek het allemaal reuze mee te vallen. Het was vooral heerlijk om iets te kunnen doen en te merken dat ik toch, hoe klein ook, een beetje positiviteit kon brengen in deze rare tijden.

Helaas lukte het me niet om die positieve energie voor mezelf vast te houden – in de loop van vrijdag was ik he-le-maal crisismoe, IkPas-moe en misschien nog het meeste moe van alle ballen die ik voor mezelf in de lucht moest houden. Toen ik boodschappen ging doen voor ons avondeten heb ik er dan ook alsnog aan toegegeven: 2 flesjes Leffe Blond verdwenen in mijn tas. En later die middag vonden ze ook hun weg naar mijn smaakpapillen. Die waren er blij mee, ook al had ik me mijn eerstvolgende biertje later en in een positievere sfeer voorgesteld.

Gelukkig heb ik nog een kleine alinea over om mijn bijdrage van deze week alsnog met een positieve noot af te sluiten. Terwijl ik dit schrijf, zaterdagochtend 11 uur, schijnt de zon in de tuin van ons nieuwe stekkie. Voor het eerst deze week vond ik vanochtend de rust om er ‘gewoon’ even van te genieten, met de zonnebril op mijn snoet die ik pas geleden in ‘ons’ nieuwe dorp heb gekocht. Wat is dit toch een heerlijke plek en hoe belangrijk blijft het om te genieten van het hier en nu. Om er verdorie het beste van te blijven maken. Van deze crisis én van mijn alcoholgebruik. Want het ging niet om alles of niets, toch? Het ging om bewustwording, en dat is absoluut gelukt. Ik ben me er bewust van geworden dat een periode als dit, 30 dagen geen druppel, me heel erg helpt om de stap van bewust alcoholgebruik te blijven zetten. Die les zit alvast in mijn rugzakje voor de komende tijd.

Nog even en deze unieke IkPas-periode is afgelopen. Ik pas de laatste dagen daarvan weer alle alcohol en kijk – toch – tevreden terug. Misschien is het voor jou, dappere mede IkPasser, ook een mooi cadeau voor jezelf om de komende dagen even stil te staan bij de vraag wat je van deze ervaring hebt geleerd.

Ik wens je veel gezondheid, positiviteit én een stoere zonnebril.