Geen slokje, geen druppel, helemaal niks

Mijn ervaring met alcohol is ronduit slecht. Maar laat ik bij het begin beginnen.

Alcohol was in mijn familie heel normaal. Als mijn vader thuis kwam van zijn werk, kwam er een fles wijn op tafel, of bier, of sherry. Voor het eten werd dan al het nodige gedronken, en na de koffie ging dat regelmatig door. Heel af en toe dronken ze een maand niet. Ik lustte zelf ook graag een wijntje of biertje. Maar ik kon ook heel makkelijk de drank laten staan. Tot een aantal jaren geleden. Ik ging steeds meer drinken, er was altijd wel een reden om een fles open te trekken. Maar nog steeds had ik ook nuchtere dagen. En kon ik het voor mijn familie nog goed verbergen.

Vorig jaar, midden in de coronacrisis ging het helemaal mis. Soms dacht ik ’s morgens al aan drinken. En soms deed ik dat dan ook. Kortom ik was een echte probleemdrinker. Er moest dringend iets gebeuren, en het lukte mij om een tijdje niet te drinken. Maar ik kreeg steeds een terugval. Na een aantal dagen greep ik toch weer naar de fles. Mijn familie was inmiddels wanhopig. Toen ging het roer om, ik heb hulp gezocht en ben meteen gestopt met drinken. Dat is nu bijna vier maanden geleden. En het gekke is, ik heb het er niet zo moeilijk mee als ik had verwacht. Ik slaap goed, eet goed, heb weer veel zin in het leven. Ik heb een leuke baan, drie schatten van kinderen en een hele lieve man, veel leuke hobby’s. Genoeg om blij van te worden. In december heb ik mij ingeschreven voor IkPas, met als doel nooit meer te drinken.

De komende weken deel ik mijn lief en leed met jullie. Er zullen veel leuke verhalen komen, maar waarschijnlijk ook hele schrijnende. Al met al sta ik er positief in, en hopelijk hebben we wat aan elkaars verhalen. De eerste challenge heeft mij in ieder geval goed geholpen.

Ik kijk uit naar de verhalen van al mijn mede-passers en ik wens jullie allemaal een hele fijne nuchtere dag. En succes iedereen!

Veel liefs van Esther