Beter niks dan een beetje

De eerste dagen van de 40 dagen geen druppel! zijn voorbijgevlogen – nee, het is zelfs al ruim een week. Ik heb het er de afgelopen weken een paar keer over gehad met mensen in mijn omgeving en het valt me op hoeveel mensen zeggen: ‘Dat zou ik ook eens moeten doen.’ Zeker wanneer ik vertel hoeveel ik normaal gesproken drink en zij eerst antwoorden: ‘O joh, maar dat valt best mee, zoveel drink ik ook. Dat is toch geen probleem?’ Als ik verder ga en vertel hoeveel beter ik me voel door niet te drinken, zijn ze onder de indruk en dan komt er al snel een ‘Jee, echt joh, ook als je maar zo weinig drinkt?’ of ‘Goh, dat klinkt toch wel als een goed idee’.

Want wat gaat het snel en makkelijk, het niet drinken. Tijdens de eerste dagen van Dry January moest ik mezelf nog wel eens streng toespreken dat ook een halfje wijn na een lange werkdag echt niet de bedoeling was. Nu val ik meteen terug in het bekende en fijne patroon van de tweede helft van die maand: ik slaap weer beter, voel me fitter en heb zin om mijn hardlooprondjes te doen. Nu besef ik eens te meer hoe zonde het was dat ik in februari mijn voornemen om alleen nog maar in het weekend te drinken (en dan ook nog heel matig) heb laten versloffen.

Wat is dat toch voor raar mechanisme, dat ik goed helemaal zonder kan maar moeite heb met maat houden? Hetzelfde geldt trouwens voor koekjes, toastjes met Franse kaas en mierzoete snoepjes (denk aan hartjes, schuimpjes, fudge en nougat): ik kan het onmogelijk bij één of zelfs een handvol laten. Ik word nooit misselijk, ook nooit dronken trouwens, maar ik kan aardige hoeveelheden wegwerken. Daarom heb ik nooit veel voorraad in huis want wat er is, roept en fluistert en schreeuwt naar me. Beter niks dan een beetje, zo werkt dat bij mij.

Eigenlijk wel een goede uitdaging: ik ga komend weekend wél voorraad inslaan en dan niet van chips of nootjes of andere hapjes waar ik niets om geef, maar van mijn favoriete lekkers. Af en toe mag ik er eentje van, of misschien twee maar daar blijft het dan bij. Volgende week post ik een foto van de aangebroken verpakkingen met nog heel veel inhoud. Nu al zin in. In die foto dan hè, en in die uitdaging. Nou ja, oké, en ook wel in het lekkers.