De tijd vliegt, maar jij bent de piloot

Normaal –dat wil zeggen, vóór alle ongezellige C-toestanden– ga ik bij feestjes 9 van de 10 keer als laatste weg. Of dat nou in de kroeg is of bij vrienden thuis. Tenzij ik samen met mijn vrouw Astrid ergens naartoe ga. Die vuurt dan nog wel eens wat hints op me af, zodra de kamer al aardig leegloopt en wij al aardig vollopen. Een vriend van me zei op avondjes bij hem thuis wel eens tegen zijn vrouw, ver na middernacht: “Kom schat we gaan maar eens slapen, want de gasten willen naar huis”. Op die momenten, onder prettige omstandigheden, heb ik gewoon niet zoveel besef van de tijd. Meestal is me ook onbekend hoe laat ik dan uiteindelijk thuiskom en op welke tijd ik naar bed ga.

Vorige week vrijdag was dat anders. Dit laatste feestavondje van 2021 en tegelijk het allereerste feestje van dit nieuwe jaar, heb ik juist regelmatig op de klok gekeken. Mijn neef, ook een van mijn beste vrienden, nodigde ons uit om Oud&Nieuw bij hem en zijn gezin te vieren, met z’n vieren. We gaan er negatief op aan, met daardoor een positief gevoel. Omdat zijn ouders allebei C hebben gehad, en vooral zijn moeder behoorlijk ernstig, stelt hij het op prijs als wij van tevoren even een zelftest doen. Onze meiden willen wel mee, als ze maar niet hoeven te fietsen.. pubers. Astrid drinkt graag wijn of een lekker biertje. Dus ik zal wel rijden, dan heb ik gelijk een extra stok achter de deur. Toch een beetje voor de sfeer, en omdat ik het gewoon er-rug lekker vind, drink ik vóór twaalven twee glazen winterbier. Op Oudjaarsavond is het vrij gemakkelijk de tijd in de gaten te houden, want je wordt er op tv en door het hele gezelschap voortdurend op gewezen: “Nog maar één uurtje”, “..al bij nummer 5 in de Top2000” en “We gaan bijna aftellen..”.

Bám. IkPas-tijd! Zoals ik mezelf voorgenomen heb, is het vanaf 0.00 uur 0.00 procent! Na toch redelijk veel mooi vuurwerk in de buurt, de nodige ‘òòòhs en áááhs’ en wat beste wensen op straat, blijven we nog enkele uren te gast. Van de wat stevigere winterbieren, over op de alcoholvrije herfstbok. Het smaakt me prima. Ik let nog steeds op de tijd; want ik wil pas naar huis zodra de alcohol van het afgelopen jaar is uitgewerkt. Dat is geen enkel probleem, we zitten nog heel gezellig aan.

Zaterdag -nieuwjaarsdag- ben ik redelijk op tijd mijn bed uit. Om negen uur zit het ontbijt er alweer in. Ik voel me goed, heb zin om dingen te doen. Eerst even naar buiten voor een korte wandeling en daarna wat boodschappen. In de middag bak ik voor het eerst in mijn leven een taart. Met een beetje hulp van mijn dochter. Ik dacht altijd dat dit een vrij tijdrovend klusje zou zijn, maar dat valt best mee. Het is meer een kwestie van: Wil ik er tijd voor maken? En zo sta ik er de laatste tijd veel vaker in. De eerdere ‘ik heb geen tijd’ heb ik al lang vervangen door een sporadische ‘daar heb ik geen tijd voor over’.

Het valt me op dat ik óók de overige dagen van deze week heel vroeg wakker ben. Maar wèl uitgerust, dus ideaal. Ik besluit daar maar dankbaar gebruik van te maken. Ik begin mijn werkdag veel eerder, zodat ik in de middag wat tijd overhoud voor dingen waar ik nooit aan toe lijk te komen. Zo zet ik een metalen minibouwpakket van een schorpioen ineen, precisiewerk. Mijn ene dochter buigt zich over een mozaïek-kunstwerk en de andere bouwt een technisch Lego-stockcar. Gezellig aan dezelfde tafel, muziekje erbij. En één dag ruim ik samen met hen de woonkamer op. De kerstboom gaat eruit, alle kerstspullen kunnen weer naar zolder. En we gooien veel oud ‘opgespeeld’ speelgoed weg. Lekker. Je steekt er wat tijd in, maar het geeft je een voldaan gevoel. Sowieso leuk en waardevol om af en toe zo met z’n drieën wat te doen in huis; wat tijd samen door te brengen. Naast de IkPas-alcoholpauze neem ik me daarom nóg iets voor: Ik ga wat bewuster met mijn tijd om. Dingen die moeten, die moeten. Maar daarnaast deel ik zelf de tijd die ik overheb in, met dingen waar ik tijd voor óver heb! De clichés en tegeltjeswijsheden vliegen je op ‘de socials’ om de oren, maar dit citaat noem ik even in verband met het thema van mijn blog: “De tijd vliegt, maar jíj bent de piloot!”

Maar ik moet nu bijtijds afronden, want mijn thee wordt koud. Ik wens jullie een goede en droge week, of het nou regent of niet! Tot volgende week, zelfde dag, zelfde tijd.

Jeroen in het lang

Mijn naam is Jeroen, ik ben 48 jaar en 16 jaar getrouwd met mijn lieve Astrid. We hebben twee slimme en talentvolle dochters waar we heel trots op zijn, een rare kat met één oog en over het algemeen een goed leven samen. Ik squash en powerwalk graag en na zo’n 25 jaar keepen bij zaalvoetbal, is kickboksen mijn nr.1-sport geworden. Een jaar of drie doe ik dat nu. Het is een zeer intensieve sport; goed voor je hele lichaam, voor je conditie, reflexen en mindset. Hierdoor ben ik gelijk meer gaan letten op mijn gewoontes; met name wat betreft bewegen en gezondheid, spanningen en ontspannen, eten en.. drinken.

Evenals vorig jaar probeer ik Dry January en de 40 dagen-IkPas aaneen te breien en dit detoxen tot Goede Vrijdag vol te houden. Dat wordt voor mij evengoed wel weer lastig, want ik kan me nog steeds heel slecht ontspannen en ik vind speciaalbieren nog steeds ontzettend lekker! Ook het gevoel dat het me geeft, een beetje die lichte roes; dat haalt de scherpe randjes wat van het leven af.

In de lockdown kom je natuurlijk niet in de verleiding jezelf te laten gaan in de kroeg of bij feesten en evenementen. Maar wat wèl een dreigend gevaar vormt, is dat je thuis iets meer de behoefte krijgt om te gaan drinken; uit verveling of min of meer als ”escapisme”. Escapisme is het ontvluchten van de werkelijkheid. Velen doen dit door series op Netflix te kijken, veel bezig te zijn met social media, anderen doen dit met alcohol of (andere) drugs. Het plan is, om dat niet te laten gebeuren! En dát is met name deze keer mijn reden om mee te doen met Dry January.

Dit bloggen zie ik als een soort zelfanalyse, waarmee ik hopelijk tegelijkertijd anderen motiveer en steun, die dezelfde doelstellingen en struikelblokken hebben. Ik ben daarbij ook heel benieuwd hoe júllie IkPas beleven en zou het mooi vinden als we elkaar via deze kanalen kunnen helpen met tips en ervaringen.