Het ritme kwijt

Al ruim 37 jaar ben ik lid van een percussie ensemble, een slagwerkgroep. Ik leef bij de woorden van Frizzle Sizzle: ‘Alles heeft een Ritme’. Een paar weken inmiddels, worden we dagelijks gewekt door het inrammen van heipalen in de buurt. Dat móet om 6.40 uur beginnen en stopt om 7.20 uur exact. Bouwvakkers-koffietijd? En daarna hoor je urenlang niets… zodra iedereen wakkergebeukt is, doen ze kennelijk de herrieloze klussen. Hoe-dan-ook, in plaats van hier gek of chagrijnig van te worden, vul ik de stiltes tussen de dreunen op met heel zachte vingerknipjes. In dit tempo raken mijn voeten de traptreden, open ik de deur, aai ik de kat en smeer ik een broodje.
Er is dan ook haast niets wat ik uit de maat kan doen. Bijvoorbeeld: vaak is in de sportschool wat housemuziek te horen. Als we bij een warming-up jumping jacks doen en de trainer zegt ‘en nu wat sneller’, dan moet-ie voor mij eigenlijk andere muziek opzetten met een vluggere beat, anders voegt het niet. En als ik wandel, marcheer ik eerder, met altijd wel een ritmisch deuntje in mijn hoofd.

Maar nu, tijdens wéér zo’n vervelende lockdown, raak ik het ritme een beetje kwijt. Alles verslapt, ik lijk mezelf nergens toe te kunnen aansporen. Voorheen jongleerde ik elke avond even met de haltertjes; de laatste maand heb ik ze niet eens van de grond getild. Die armpjes van mij.. ’t was al niet veel soeps, maar nu slaan ze helemaal nergens meer op! Ook letterlijk niet: ze slaan niet meer op een trom of drumstel, ze slaan niet meer tegen een bokszak, niet met een racket tegen een squashballetje… Voordat alles sluiten moest, ging ik minstens twee maal per week een uur kickboksen. Dan altijd lopend naar de sportschool en terug, wat op zichzelf al 40 minuten beweging inhield. Maar nu moeten we onszelf thuis een beetje zien te rooien. Dapper een matje uitgerold, de korte broek aan, dopper met water gevuld. En na 4 minuutjes online training denk je ’ik heb trek in een speculaasje’ en hou je het verder voor gezien. Slappe hap.

Vanaf deze week zal het vast beter gaan! We zijn weer met de repetities van de percussiegroep begonnen, een squashbaantje is gereserveerd en kickboksen zit ook weer in de planning. Hoog tijd om het leven weer op de rit te krijgen, het ritme weer op te pakken. Je hebt gewoon je bepaalde ritueeltjes nodig om dingen vol te houden. Dat vergt ook discipline, maar heeft volgens mij in meerdere mate met regelmaat te maken. Routine vergemakkelijkt een voornemen in elk geval.

In 2020, precies op deze dag, schreef ik al over de ’magische 21 dagen’. Ik had toen ergens gelezen, dat het 21 dagen zou duren, voordat iets constants een gewoonte wordt. Wanneer je elke dag zes mokken koffie drinkt of bijvoorbeeld een glas wijn tijdens het koken, dan mis je die enorm op een uitzonderlijke koffie- of wijnloze dag. Als je dagelijks uren zit te gamen of tv kijkt, is het onwijs lastig dat een dagje te laten. Je zet haast automatisch de apparatuur weer aan en zonder erbij na te denken, verdoe je misschien jarenlang enorm veel tijd aan deze hobby.
Theoretisch gezien, kun je jezelf natuurlijk ook iets positiefs aanleren. Probeer drie volle weken achtereen echt elke dag 30 seconden te ’planken’ of je 10 tot 15 keer op te drukken, gewoon tijdens het wachten op de snelkoker voor je kopje thee in de ochtend. Daarna zul je het dan zonder twijfel of uitstel gewoon blijven doen, misschien wel voor de rest van je leven.

En met betrekking tot ons IkPas-avontuur zou je dus kunnen zeggen; na vandaag hebben we 21 aaneengesloten dagen geen alcohol gedronken, dus het niet-drinken is onze nieuwe gewoonte geworden! Ik hoop dat het zo werkt. Alleen vind ik van mijzelf dat ik een beetje sjoemel, want ik drink eigenlijk nooit dagelijks iets alcoholisch. Alleen op de vrijdag- en/of zaterdagavond en soms doordeweeks bij een feestje of andere speciale gelegenheid. Daarom ga ik proberen het niet-drinken 21 opvolgende weekenden (oftewel weken) vol te houden. Met Pinksteren mag ik dan weer een heerlijk speciaalbiertje voor mezelf inschenken. Maar misschien heb ik er dan niet eens meer behoefte aan..?

Eerst deze IkPas-periode maar eens volbrengen met z’n allen. Ik ben benieuwd of voor de meesten die 21 alcoholvrije dagen inderdaad al ’de gewoonte’ hebben bepaald, dan zouden de overige 9 dagen een makkie moeten zijn. Zet ’m op… en laat ’m staan!