Een nieuwe challenge graag

Het was een bijzondere week. Afgelopen weekend zaterdag naar het theater voor een geweldig concert van Joris Linssen en Caramba. Zondag mijn verjaardag gevierd met mijn familie. Mijn geboortedag was vorige week woensdag. En het weekend daarvoor zat ik met mijn gezin in een vakantiehuisje tussen Deventer en Enschede.

Graag had ik in deze blog verteld over de verleidingen die ik heb overwonnen. Hoe ik heb geworsteld tegen de alcoholzucht. Maar dat ik sterk was. Dat ik ben gaan hardlopen, mediteren, tai chi-oefeningen doen om de aandacht af te leiden. (Een kwartier is vaak voldoende om de ergste trek te doen wijken, heb ik gelezen.)

Stel je voor: Met twee volwassen zonen een paar dagen weg. Terrasje pakken op de zonovergoten Brink in Deventer. Verjaardag vieren met mijn pleegvader en zwager, die wel van een biertje houden. Na het theaterbezoek nog even blijven hangen in de foyer voor een drankje.

Maar er kwam geen trek. Na meer dan 80 dagen zonder alcohol lijkt niet drinken een gewoonte geworden. Het wordt steeds gemakkelijker.

Enige hulp kreeg ik wel, moet ik bekennen. Mijn zonen hadden alcoholvrij bier in ons vakantiehuisje gehaald – terwijl ik zeker weet dat ze met vrienden ook wel een trappistje lusten. En de slijter in Holten had een uitgebreid assortiment alcoholvrije wijn. Die ook nog eens verrassend lekker was.

In Deventer streken we neer op het terras van Bussink, de befaamde Deventer koekbakker. Daar was op de drukke, zonnige zaterdag nog een tafeltje vrij. Bij Bussink schenken ze wel koffie en thee (uiteraard met een plak koek erbij), maar geen alcohol. Misschien was dat wel de reden dat er een tafeltje voor ons beschikbaar was.

Geen behoefte aan alcohol dus. Dat voelt goed. Maar op de achtergrond knaagt er wel iets. Daar heb ik het ook in eerdere blogs al over gehad. Wat doe ik na Pasen? Staat de drinker in mij dan weer op? Mijn angst is dat na het eerste biertje de drempel voor het tweede biertje meteen een stuk lager is. En dan kan een glaasje whisky ook wel weer.

Ik vroeg R. ernaar. Ik ken hem van een vereniging en het was me opgevallen dat hij op bijeenkomsten nooit alcohol drinkt. Liever een kopje thee of een glaasje water. R. is een sportief type. ‘Ik heb vroeger wel gedronken’, vertelde hij me. ‘Maar ik voelde het vaak de volgende dag. Dat had ik er niet voor over. Een enkel keer een glaasje whisky met vrienden, maar dat vind ik wel genoeg.’

‘Ik heb geen alcohol nodig om me lekker en sociaal te voelen’ vervolgde hij. ‘Soms zie mensen die eerst 3 of 4 shots nodig hebben om een beetje los te komen. Daar heb ik geen last van. Ik vermaak me ook zonder alcohol prima en ik stap gemakkelijk op iemand af om een praatje aan te knopen.’ Dat was me al opgevallen. R. legt heel makkelijk contact. Daar ben ik wel een beetje jaloers op.

Ondertussen bevalt het alcoholvrije bestaan me uitstekend. Zoals gezegd, ik voel geen behoefte om naar de fles te grijpen. Nog 3 weken; 17 april is het Pasen. Nog 18 dagen te gaan vanaf het verschijnen van deze blog. Daarna zien we wel verder. Zeg, mensen van IkPas, hebben jullie niet een nieuwe challenge in het vat zitten?