Blogger aan het woord

Tja… en dan doe ik dus hartstikke gezond en lijkt er ineens van alles aan de hand te zijn.

Zonder alcohol voel ik me relatief fris, maar helaas slaap ik al langere tijd heel onrustig. Dat werd begin januari even nog erger, maar daarna, zo stel ik me voor, kon mijn lichaam zich in de nacht bezighouden met rust en natuurlijk herstel. Er hoeft geen alcohol meer te worden verwerkt.

Het slechte slapen werd echter niet beter, dus ondanks dat ik met mijn optimistische blik in de spiegel dacht te zien dat mijn huid wat strakker is, de contouren van mijn kaaklijn wat minder week en mijn teint iets frisser, voelde ik me gewoon niet top.

Voor een vrouw in de overgang is het misschien ook wel wat veel gevraagd om je top te voelen, zo relativeer ik al vele maanden…

Vorige week bedacht ik ineens maar eens naar de huisarts te gaan. Ik ken die beste man niet, want ik kom daar nooit, maar misschien wordt het eens tijd om wat vage klachten te benoemen en open te staan voor goede adviezen.

Aldaar blijkt mijn hart behoorlijk onregelmatig te kloppen, krijg ik dezelfde dag nog een ECG (die blijkt af te wijken) en vervolgens een holteronderzoek, waarbij ik 3 dagen met een kastje op mijn borst moet rondlopen.

Deze stoere vrouw was, eenmaal thuis, ineens even niet zo stoer en haalde zich van alles in het hoofd. 3 van die elektroden met een draadje en een kastje eraan op je borst geplakt, doen iets met je. Vooral ook omdat ik daarbij een dagboekje moest bijhouden over wat ik voelde terwijl ik wat deed. Tjonge… blijk ik even een hoop te kunnen voelen…

Nou ja… ik heb nog geen uitslag en probeer alles wat ik inmiddels uiteraard gelezen heb over het onregelmatige kloppen van mijn geliefde hart, naast me neer te leggen totdat de uitslagen van alle onderzoeken binnen zijn.

Ik kan tenslotte toch niet zomaar ineens van zeer gezonde vrouw naar patiënt verschuiven, dus houd ik me vast aan mijn nieuwste gezonde gewoontes, namelijk niet meer drinken en lekker sporten.

Wat ik ook lees, dát is in ieder geval goed. Alcohol laten staan is het beste wat ik kan doen, al het andere dat slecht kan zijn deed ik al niet. Dus is mijn motivatie voor deze alcoholvrije periode nog veel sterker geworden dan ie al was.

Waarom zou ik het in godsnaam eigenlijk altijd zo normaal hebben gevonden om een gif bijna dagelijks in kleine (en soms grotere) doseringen in mijn lichaam te brengen? Hoe makkelijk is het om lekker te leven zonder roken, alcohol of andere drugs? En hoeveel meer respect toon ik daarmee aan mijn lichaam, waar ik graag nog heel lang mee wil doen?

Mijn besluit om nooit meer alcohol te drinken wordt alleen maar sterker.

En wat deze onzekere gezondheidssituatie mij ook brengt is de realisatie dat ik het leven steeds leuker ben gaan vinden, ook zonder alcohol, of liever, voorál zonder alcohol!