Recht uit de pen: Linda

Nu ik volgens de artsen geen vrees meer hoef te hebben over borstkanker in mijn lijf, omdat ze beweren alles te hebben weggehaald, zou je denken dat ik dus gewoon weer verder kan zoals ik voor de diagnose ook deed.
Niets is echter minder waar. Het ontstaan van borstkanker hangt in 25% van de gevallen samen met alcoholgebruik en ook suiker en bewerkte voeding hebben een behoorlijk aandeel in het ontstaan van kanker in je lijf.

Toen mijn behandelingen klaar waren en ik het eigenlijk allemaal weer ‘zelf’ mocht gaan doen, nam ik een aantal beslissingen. Ik wilde resoluut gezonder gaan leven, want nog eens borstkanker, uitzaaiingen of een andere vorm van kanker, wil ik absoluut voorkomen. Deze beslissing betekent voor mij dat ik bijna 100% alcoholvrij leef en dat ik suiker en bewerkte voeding zoveel mogelijk vermijdt. Het is niet zo dat ik direct in de stress schiet als ik wel een keer een stuk of een hap neem van suikerrijke of voorbewerkte producten, maar liever ontwijk ik die zoveel mogelijk.

Hoewel het in mijn hoofd helaas nog een beetje een puinhoop is, en ik mijn status van (ex?) borstkankerpatiënt moeilijk kan accepteren, gingen de eerste 6 weken van het nieuwe jaar op eet- en drinkgebied, bijzonder goed voorbij voor mij.

Ik had me voorgenomen om tijdens de krokusvakantie mijn nieuwe gewoontes even een weekje aan de kant zetten. Het is namelijk best moeilijk om oude gewoontes om te zetten naar vaste gewoontes. Nog heel lang blijven je goede voornemens nieuwe gewoontes die in een fractie van een seconde, door een geur, een opmerking of een gevoel, zomaar van tafel geveegd kunnen worden, waardoor je overstag gaat en terugvalt in een oude gewoonte. Erg irritant, want je wilt natuurlijk sterk zijn en niet toegeven, maar wel menselijk want het overkomt velen. Soms lijkt het zelfs alsof anderen je nieuwe gewoontes beter kunnen handelen als je af en toe de fout in gaat. Misschien omdat hun gewoontes, die jij dus net afgezworen hebt, dan minder scherp afsteken bij jouw voorgenomen nieuwe gewoontes.

Soms word ik zelfs aangemoedigd om de fout in te gaan. Zo van: “Ah, eentje kan toch geen kwaad?!”
Het zou ook vele malen makkelijker zijn als ik rode wijn nu bijvoorbeeld opeens echt vies zou vinden, dan is het super eenvoudig om ‘nee’ te zeggen. Maar zo is het niet, want ik vind het nog steeds heerlijk!! Als ze iets zouden uitvinden waardoor ik ‘ongestraft’ rode wijn zou kunnen drinken, zou ik het echt meteen kopen.

Vakantie
Ik had mezelf dus bewust toegestaan en voorgenomen om op vakantie te gaan genieten van witte wijn bij de lunch, chips en misschien wel een gin-tonic bij de borrel, rode wijn bij het avondeten, toetjes, taartjes en andere lekkernijen en ik had ook wel weer eens trek in een lekkere pizza!!
Ik weet dat dit opgesomd in één zin, klinkt alsof ik meteen helemaal los zou gaan op de eerste dag, maar zo ging het gelukkig niet. Ik heb het wel allemaal gedaan, maar niet op één dag.
De eerste en tweede dag heb ik mijn alcoholmoment zelfs uitgesteld tot tijdens het eten, terwijl de anderen tijdens de borrel al heerlijk aan het genieten waren van gin-tonics met schijfjes sinaasappel en citroen, die we vers in de tuin van ons vakantieadres konden plukken.

En toch, hoewel ik het allemaal heerlijk vond, ik kon er niet 100% van genieten. Er was regelmatig een stemmetje in mijn hoofd dat mij toesprak en een vingertje dat afkeurend naar mij zwaaide. Ik voelde me op bepaalde momenten echt schuldig en merkte ook dat ik me soms afvroeg waarom ik doorging, nog een glas inschonk of nog een chocolaatje nam.
Wat voegt een derde glas wijn toe als je er al twee op hebt? Een klein stukje taart is net zo lekker als een groot stuk en de fles hoeft niet per se leeg. Dat laatste glas uit de fles nú, kan ook morgen je eerste glas zijn.

Klaar mee
Op de één na laatste vakantiedag besloot ik dat het genoeg was geweest. Mijn schuldgevoel steeg en ik zag mezelf alsof ik in plaats van eendjes, kankercellen aan het voeren was.
De alcohol begon me tegen te staan, en stiekem baalde ik, omdat ik merkte dat ik moeite kreeg om me aan mijn eigen opgelegde maatstaaf te houden.
Bewust genoot ik van mijn laatste glas wijn en eigenlijk was dat ook een soort van bevrijdend gevoel. De laatste vakantiedag zou ik gewoon niet drinken, en dat voelde als een goed plan.
Een plan wat ik heb uitgevoerd en nu, twee weken later, nog steeds volg.

Wil je meer lezen over mijn nieuwe leefgewoontes, hoe ik het beter worden zie en herhaling van borstkanker tracht te voorkomen? Neem dan eens een kijkje op: http://cestlavie-linda.blogspot.com.