Crisisblogger: Maarten

Toen eind vorig jaar de eerste aankondigingen voor IkPas 2020 werden gepubliceerd nam ik me voor om het deze editie honderd dagen te gaan volhouden. Vorig jaar heb ik dat ook geprobeerd, maar tegen het einde van die periode ben ik toen jammerlijk door de mand gevallen. Om het mezelf bij de start niet meteen te moeilijk te maken en de lading er een beetje vanaf te halen ben ik de afgelopen IkPas periode al gestart op 29 december in plaats van op 1 januari. Op maandag 6 april jongstleden zaten de honderd dagen van mijn persoonlijke IkPas-challenge erop en kon de spreekwoordelijk vlag uit. Als ik nu terugkijk op het verloop van die honderd dagen, dan kan ik concluderen dat de grootste uitdaging absoluut in het begin zat. De eerste paar weken waren duidelijk het lastigst. Ik moest echt even een knop omzetten en wennen aan alle momenten en omstandigheden die ik normaal onder het genot van een drankje beleefde. Toen ik eenmaal het ritme van het niet drinken te pakken had ging het eigenlijk min of meer vanzelf.

En toen brak de coronacrisis uit en ging Nederland nagenoeg op slot. Voor mij persoonlijk hadden de maatregelen van het kabinet uiteraard ook de nodige gevolgen. Immers, de scholen gingen dicht en dus waren de kinderen (onze dochter is zes en onze zoon vijf) tot nader order hele dagen thuis. Nu heb ik in tegenstelling tot mijn vrouw geen betaalde baan, ik ben thuisblijfpapa, dus die verandering had in praktische zin niet zo heel veel te betekenen. Waar veel tweeverdieners die afhankelijk van de opvang van hun kinderen zijn er een flinke portie stress bij kregen om alles goed geregeld te krijgen, viel er bij ons juist een grote stressfactor weg. Immers, in plaats van ’s ochtends te lopen stressen om de kinderen op tijd op school te krijgen konden we het nu lekker rustig aan doen. En ook alle buitenschoolse activiteiten zoals zwemles en dansles vielen weg. Heel jammer voor de kinderen natuurlijk, maar het gaf ook meteen ongelooflijk veel rust. Een beetje zoals in de zomervakantie echter met een onbekende einddatum.

Voor de crisis waren mijn weekdagen compleet gericht naar de schooltijden van de kinderen en daaraan gekoppeld de buitenschoolse activiteiten en speelafspraakjes. Dat alles viel in één klap helemaal weg. Daarnaast bood de school van de kinderen al heel snel ondersteuning voor het thuisonderwijs. Want het is natuurlijk niet echt vakantie, ook al voelt dat wel een klein beetje zo. Door het thuisonderwijs werd een stukje noodzakelijke structuur in de dag gebouwd en dat vond ik meteen heel erg prettig. Hoezo structuurbehoeftig?! Gedurende de ochtenden zijn de kinderen lekker bezig met de onderwijsactiviteiten die ze via school krijgen aangeboden en waarin ik ze begeleid. ’s Middags spelen de kinderen meestal buiten. We wonen buitenaf en hebben een heerlijk grote tuin waar de kinderen naar hartenlust kunnen spelen en ontdekken. Het prachtige lenteweer nodigt ook echt uit om veel tijd buiten door te brengen. We zijn weliswaar aan huis gekluisterd, maar we maken er desondanks het beste van.

Wat ik zelf heel erg jammer vind is dat ook de sportstudio waar mijn vrouw en ik wekelijks een intensieve workout doen zijn deuren door de crisis heeft moeten sluiten. En overdag hardlopen nu de kinderen thuis zijn is uiteraard ook niet meer aan de orde. Dus ik heb mezelf opgelegd om me dan maar drie keer per week flink in het zweet te rennen op onze oude crosstrainer. Het vergt de nodige discipline, maar het bevalt altijd nog beter dan helemaal niets aan sport doen.

Toen het einde van mijn persoonlijk IkPas-challenge in het zicht kwam, die overigens samen viel met het einde van de IkPas periode van 40 dagen, had ik nog niet precies bedacht hoe ik voortaan met alcohol om zou gaan. De gedachte om voorlopig maar helemaal niet meer te drinken was een gedachte die zo af en toe kwam opborrelen. Ik was in ieder geval geenszins van plan om het volbrengen van mijn persoonlijke challenge uitgebreid met champagne of iets dergelijks te vieren. Nee, eigenlijk maakt de huidige crisis juist dat ik de periode van niet drinken heel gemakkelijk nog een tijdje kan volhouden. En dan voor mezelf toch maar eens gaan bepalen of ik meer neig naar geheelonthouder worden of mezelf ga permitteren om af en toe te genieten van een lekker glaasje. Mocht ik voor dat laatste besluiten dan is het kernwoord absoluut GENIETEN. Met andere woorden, ik koop dan liever af en toe een goede fles wijn bij de slijter waar ik samen met mijn vrouw van ga genieten, dan dat ik elk weekend uit gewoonte een fles wijn uit de supermarkt wegtik.

Begrijp me niet verkeerd, er zijn supermarkten met prima wijncollecties, maar als ik mezelf verplicht om bij een slijterij in plaats van de supermarkt wijn te kopen, dan gaat het resultaat sowieso zijn dat ik veel minder vaak wijn koop en als gevolg daarvan dus ook minder drink. Ik kan me natuurlijk ook beperken door alleen af en toe een lekker glas te drinken als we uit eten gaan. Dat komt bijna niet voor, dus dat houdt de alcoholconsumptie ook goed binnen de perken. Hoe dan ook, ik ga deze crisistijd gebruiken om voor mezelf te bepalen welke rol alcohol voortaan in mijn leven gaat vervullen. Mocht je benieuwd zijn hoe het verder met mij gaat, dan nodig ik je van harte uit om eens een kijkje te nemen op mijn website www.bamboebeertje.nl Hierop publiceer ik wekelijks blogs over wat ik zoal doe om gelukkig, gezond, slim en duurzaam te leven. Mijn persoonlijke ervaringen!