Crisisblogger Maarten

Deze week beleef ik één van de grotere uitdagingen in de ruim vier maanden dat ik tot nu toe geen alcohol heb gedronken. Ondanks alle beperkingen zijn we een weekje op vakantie. Vakantie in enge zin zullen we maar zeggen, want we zijn vanwege de coronamaatregelen natuurlijk aardig aan huis gebonden. We zitten in een vakantiewoning in Stavoren, in de prachtige waterrijke provincie Friesland. Ons vakantiehuis is een ruime rietgedekte schipperswoning. Dat wil zeggen dat we pal aan het water liggen en geen garage onder het huis hebben maar een boothuis. Het enige dat nog ontbreekt is een leuk bootje. Haha!

Het feit dat we ondanks alles er toch even uit zijn is natuurlijk pure luxe als je het afzet tegen alle mensen die al wekenlang binnenzitten en die mogelijkheid niet hebben. Mensen die bijvoorbeeld wonen op een beperkt aantal vierkante meters, zonder buitenruimte of enkel een klein balkonnetje, mensen die tot een risicogroep voor wat betreft het coronavirus behoren en daardoor in onzekerheid en angst leven of mensen die moederziel alleen zijn. Stuk voor stuk mensen in situaties die het een stuk slechter hebben dan wij.

Het thuisblijven met de kinderen had in de afgelopen weken een stuk beroerder kunnen zijn, dus ik prijs me gelukkig dat we een ruim huis met een eigen speelplek voor de kinderen hebben, een grote tuin en overwegend mooi weer waardoor de kinderen veel hebben kunnen buiten spelen. Eigenlijk zijn de omstandigheden thuis beter dan hier op vakantie. We hebben dan ook echt wel getwijfeld of we deze ruimschoots voor de coronacrisis geboekte vakantie niet zouden annuleren, maar ergens hadden we toch het gevoel dat het goed zou zijn om de vakantie door te laten gaan. Dus zo gezegd, zo gedaan. Vakantie is voor mij net als voor zoveel mensen onlosmakelijk verbonden met alcoholgebruik. Op vakantie voel je je op de één of andere manier gelegitimeerd om al bij de lunch of toch zeker als de vier in de klok zit een lekker drankje te drinken. En dan blijft het natuurlijk niet bij één drankje, want als je vroeg begint kun je ook langer doorgaan. En daar zit ‘m nu dus die uitdaging, want niet drinken betekent een nuchtere vakantie. Dit is voor mij eigenlijk één van de laatste hordes die ik nog moest nemen en tot nu toe valt het me reuze mee. Afgezien van één glas wijn op 14 februari jongstleden heeft mijn vrouw in de afgelopen maanden ook niets gedronken. Dus we hebben het er toch maar eens over gehad hoe we nu verder zouden gaan.

Mijn vrouw heeft er geen enkele moeite mee om thuis niet te drinken dus die afspraak staat, maar als we uit eten gaan dan hoort daar voor haar wel een lekker wijntje bij. Helemaal prima wat mij betreft. Ik neig er nu steeds meer naar om helemaal niet meer te drinken, maar heb daar nog geen definitief besluit over genomen. Ik weeg voor mezelf in elke nieuwe situatie of ik het niet-drinken vindt opwegen tegen wel-drinken. Tot nu toe slaat de wijzer telkens uit naar niet-drinken, maar als er een situatie komt waarin dit niet het geval is, dan ga ik er geen halszaak voor mezelf van maken. De enige aan wie ik verantwoording moet afleggen voor wat betreft mijn drinkgedrag ben ik zelf. Ik heb er op dit moment nog een beetje moeite mee om mezelf als geheelonthouder te beschouwen. Maar als ik een jaar niet gedronken heb, dan heb ik denk ik alle situaties die potentieel lastig zijn wel een keer heb meegemaakt. Daar ligt voor nu mijn focus. Ik zie het als een leerproces. Dit eerste jaar probeer ik te ervaren in welke situaties ik eventueel wel een drankje wil drinken en in welke situaties ik daar geen behoefte aan heb. Als na dat jaar blijkt dat ik niet meer heb gedronken, dan zijn er kennelijk voor mij geen situaties waarin ik die behoefte had. Ik acht de mogelijkheid dat dat gaat gebeuren tot nu toe groter dan dat ik situaties meemaak, waarin ik toch de behoefte om te drinken heb.

Mijn vrouw en ik vieren vandaag ons achtjarig huwelijksjubileum. Normaalgesproken zouden we dat met een lekkere fles bubbels of in ieder geval een wijntje doen. Nu blijft het bij thee. Maar we vieren het wel. Het heeft nog wel wat voeten in de aarde, maar ik verwacht vandaag nog een mooie bos bloemen voor mijn vrouw. En zij heeft vanochtend, toen ze voor de komende paar dagen boodschappen ging doen, lekkere dingen voor de lunch meegebracht en borrelhapjes voor bij de thee. Ik ben zo ongelooflijk blij dat mijn vrouw er geen moeite mee heeft om niet te drinken. Dat heeft deze hele alcoholvrije periode voor mij een stuk gemakkelijker gemaakt. En als ik zou besluiten om helemaal niet meer te drinken, dan staat ze ook vierkant achter dat besluit. Een vrouw naar mijn hart. Eentje waar je op kunt bouwen. En zou zij van tijd tot tijd wel een lekker wijntje willen drinken in mijn gezelschap, zij het thuis of elders, dan ben ik inmiddels zo ver dat ik dat prima aan kan. Ze hoeft voor mij niet langer niet te drinken omdat ik niet drink. Ik ben sterk genoeg om zelf niet te drinken als zij dat wel doet.

Ben ik ongezellig als ik niet drink? Nee hoor! Drinken en gezelligheid worden weliswaar sterk met elkaar geassocieerd, maar het is ook echt mogelijk om het gezellig te hebben als er niet gedronken wordt of als slechts één van ons drinkt. En mijn vrouw is beslist geen grote drinker. Die kan letterlijk met één glas wijn een hele middag of avond vooruit. Mis ik het drinken dan helemaal niet? Ik mis af en toe het ontspannende gevoel dat alcohol je bezorgt. Mijn ontspanning probeer ik nu uit andere dingen te halen. Lekker sporten, het lezen van een goed boek of het schrijven van een blog over geluk, gezondheid, slimme technologie of duurzaamheid voor mijn website www.bamboebeertje.nl.

Zo, en nu gaan we een gezellig potje mens-erger-je-niet spelen met de kinderen en dan straks nog even onze dagelijkse frisse neus halen.