Crisisblogger Maarten

Dit is mijn allerlaatste blog voor IkPas, de negende om precies te zijn. Vol goede moed startte ik op 29 december jongstleden aan een periode van 100 dagen waarin ik niet zou drinken. Inmiddels zijn we half mei voorbij en ziet de wereld er heel anders uit dan toen ik begon. Ondanks de uitdagingen en verleidingen die ik in de afgelopen maanden ben tegen gekomen is het me zonder al te veel moeite gelukt om de drank te laten staan. Ik merk aan mezelf dat hoe langer de periode wordt die ik niet heb gedronken hoe gemakkelijker en normaler het wordt.

Nadat de kinderen acht weken bij huis zijn geweest zijn ze vorige week weer parttime op school begonnen. Fijn voor de kinderen en fijn voor mij. Maar ik moest wel even wennen hoor. Wennen aan het feit dat ik weer wat meer tijd zonder ze zou doorbrengen, maar ook wennen aan het feit dat het nog maar parttime is. Dat vraagt van de kinderen en van mij dat we meerdere keren per week moeten schakelen tussen naar school gaan en thuiswerk doen. Het vooruitzicht dat ze vanaf 8 juni weer volledig naar school mogen maakt me enerzijds dan ook erg blij, maar anderzijds vind ik de versoepelingen nu eigenlijk best heel snel gaan en ik vraag me dan ook wel af of het niet té snel gaat. Hoe dan ook, ik ben blij dat het leven voor de kinderen en daarmee ook voor mij op dit moment beetje bij beetje weer meer ‘normaal’ wordt. Zo gaat onze oudste sinds vorige week ook weer naar hiphop-les, weliswaar alleen bij droog weer, want de les wordt buiten gegeven. En vanaf aanstaande maandag gaan ze beide weer naar zwemles.

En wat mijzelf betreft, morgen ga ik samen met mijn vrouw voor het eerst in twee maanden weer buiten de deur sporten. De sportscholen zijn in principe tot 1 september tot dicht, maar de gezondheidsstudio waar wij lid van zijn valt gelukkig niet onder de regulieren sportscholen. Dus wij mogen weer fijn onder begeleiding van een coach een bodytec sessie doen. Bodytec is een overigens een EMS-training. Na twee maanden niet of nauwelijks iets aan krachttraining te hebben gedaan zullen we dat aan het eind van deze week wel weten denk ik, want spierpijn is natuurlijk onvermijdelijk. Maar dat heb ik er graag voor over. Ik heb overigens grote bewondering voor de flexibiliteit en creativiteit waarmee de eigenaar van de gezondheidsstudio en zijn team van medewerkers met de coronacrisis zijn omgegaan. Binnen een mum van tijd hebben ze een geheel nieuw (online) concept uit de grond gestampt, zodat de leden thuis onder begeleiding van een coach konden blijven sporten en gezond blijven eten. Wat ik persoonlijk een briljante zet vind is dat het nieuwe concept weggezet wordt in de branche van de preventieve gezondheidszorg en niet langer onder de sportschool-branche valt. Ik vind het ongelooflijk inspirerend om te zien hoe zij de coronacrisis het hoofd bieden. Hopelijk zien anderen dat ook en gaan ze het redden.

Beetje bij beetje keren we terug naar het leven voor de uitbraak van COVID-19. Zouden we echter ooit nog weer helemaal terugkeren naar hoe het leven er uitzag voordat de crisis begon? Of zou deze pandemie een definitief stempel drukken op hoe we ons leven voortaan zullen leiden? Ik weet het niet, maar het zou mij niet verbazen dat we nooit meer helemaal terug kunnen keren naar hoe het ‘vroeger’ was. Als deze crisis mij één ding heeft geleerd dan is het wel dat je de beste kansen hebt om het er bij een infectie met het virus zonder kleerscheuren van af te brengen als je er een gezonde leefstijl op na houdt. Die boodschap blijft bij mij echt hangen. En laten we eerlijk wezen, de beste kansen om in algemene zin gezond te blijven zijn sowieso sterk verbonden met onze leefstijl. Ik pleit er dan ook voor dat de preventieve gezondheidszorg in de komende jaren veel meer aandacht krijgt en dat er voor een meer integrale benadering wordt gekozen. Want een gezonde leefstijl heeft weliswaar te maken met voldoende bewegen, gezonde voeding, geen of matig alcoholgebruik, voldoende rust en slaap, maar ook met bijvoorbeeld zoiets als zelfontplooiing. In de gezondheidszorg wordt al sinds jaar en dag vanuit een holistische visie gewerkt waarbij de mens als geheel wordt benaderd. Moet de preventieve gezondheidszorg ook niet veel meer die benadering krijgen? Als een sportschool alleen maar oog heeft voor de mate waarin iemand beweegt, dan worden wel een heleboel aspecten die voor een gezonde leefstijl net zo belangrijk zijn buiten beschouwing gelaten. Eigenlijk zouden we allemaal een soort van vitaliteitscoach moeten hebben die samen met jou alle aspecten van een gezonde leefstijl bewaakt en kijkt waar nog winst behaald kan worden.

Een week geleden kreeg ik van mijn zusje een cadeautje, een 21-daagse meditatie van Deepak Chopra. Ook meditatie vind ik persoonlijk uitstekend binnen een gezonde leefstijl passen, dus ik heb deze meditatie met beide handen aangegrepen. Ik ben nu een week bezig en het kwartiertje per dag waarbij ik mijn aandacht even volledig naar binnen probeer te richten voelt heel erg waardevol. Ik kan het iedereen van harte aanbevelen.

Kortom, ik voel me goed. Is dit volledig te danken aan het feit dat ik niet meer drink. Ik denk het niet. Maar ik weet wel zeker dat het niet-drinken hier absoluut een positieve bijdrage aan levert. Maar zoals ik al zei, er zijn meerdere aspecten die belangrijk zijn in het bereiken en vasthouden van een gezonde leefstijl. Ik denk dat ik aardig op de goede weg ben, maar het vraagt voortdurend aandacht. En daar zit ‘m nou juist het venijn, want als nieuw aangeleerd (gezond) gedrag voor ons normaal is maar nog niet ingesleten, dan ligt een terugval naar het oude gedrag nog steeds op de loer. Niet drinken is voor mij na ruim vierenhalve maand normaal geworden, maar het is beslist nog geen ingesleten gedrag denk ik. Dat kost tijd. Dus vraag het me eind december nog maar eens hoe het ermee staat?

Stay safe! Stay healthy!