Queeste week 1: kombucha

M’n valkuil, zo is na dik twee maanden (bijna) geheelonthouding gebleken, is dat ik te veel met het niet-drinken van alcohol bezig ben. Dus stel ik mezelf als queeste voor ‘40 Dagen geen druppel!’ om op ontdekkingstocht te gaan naar exotische alternatieven waarbij ik alles wat ook maar een beetje riekt naar bier, wijn of sterke drank links laat liggen.

Kombucha

M’n queeste brengt me als eerste bij het drankje kombucha. Een aantal jaar geleden vond dat vanuit ‘het oosten’ hernieuwd (de hippies uit de jaren zestig ontdekten het ook al) z’n weg naar de westerse markt, waar het werd omarmd door hipsters en gezondheidsfreaks. Het drankje wordt haast magische krachtige toegekend en zou goed zijn voor -en deze claims zijn niet eens uitputtelijk-: het immuunsysteem, de darmflora, calorieverbranding, de huid, het energielevel, de gewrichten en mentale veerkracht.

Met zo’n toverdrankje zou je nooit meer alcohol willen drinken, zo lijkt mij.

Herkomst

De herkomst van kombucha is onduidelijk. China lijkt de bakermat, maar ook andere landen uit het oosten claimen de oorsprong. Feit is dat het al eeuwen wordt gedronken.

Hoe het heeft kunnen ontstaan, is al net zo’n raadsel. Kombucha is namelijk een combinatie van -in oorsprong- zwarte thee met suiker en een zwam met de naam SCOBY, wat staat voor: Symbiotic Culture of Bacteria and Yeast. -Ik denk dat die naam verzonnen is nádat het drankje z’n weg vond naar het westen, omdat het niet erg Aziatisch klinkt-. De levendige bacteriën en gisten van de zwam zorgen voor een fermentatieproces dat de zoete thee verandert in kombucha, een ietwat zurig drankje met een klein beetje prik.

Soorten

Dat het drankje immens populair is, valt terug te lezen uit het enorme aanbod dat ik in de vier supermarkten op loopafstand van m’n huis vind. Ik stuit op zes merken: (Batu, Butcha, Captain Kombucha, Equinox en Mana Kombucha) met een veelvoud aan exotische smaken variërend van framboos met magnolia, passiefruit met hop, appel met kaneel, tot ‘gewoon’ naturel. Keus genoeg dus, en dat maakt het in potentie een spannend alternatief voor een speciaalbiertje: je drinkt het gekoeld, het heeft een klein prikje, er zit bezinksel in en het is niet (te) zoet.

Smaak

M’n eerste kombucha voelt spannend, de volgende vier trouwens ook. De geur is vol, een beetje zoetig en het koolzuur prikkelt m’n neus. Het eerste slokje valt wat tegen; lijkt de belofte van de geur niet waar te maken. Een beetje zoals het eten van een suikerspin: net als je denkt: nu ga ik er even van genieten, is de ervaring voorbij. Het gekke is dat dat precies de reden is dat je steeds weer een slokje neemt: de geur belooft iets anders dan de smaak en dat zorgt ervoor dat je het telkens weer wilt testen. Grappig! Wat me blij maakt, is dat het geen zoete meuk is, ook niet de rozerode drankjes met framboos die er zoet uitzien en zoet ruiken. Ook fijn: de prik is subtiel en heel anders dan in bijvoorbeeld sinas of cola. De eerste kombucha’s die ik drink, vind ik wat slapjes van smaak, als een waterige ice-tea of limonade. En toch: hoe meer soorten en smaken ik drink hoe verrukter ik erover raak. Het is blijkbaar zoiets als ‘bier leren drinken’.

Dat uiteindelijk blijkt dat je dagelijks waarschijnlijk enkele emmers kombucha moet drinken om de gezondheidsclaims te ervaren, doet voor mij niets af aan het feit dat ik enthousiast ben over m’n eerste ontdekkingstocht. Kombucha gaat een blijvertje worden in mijn koelkast, ideaal voor een dorstige zomerdag.

Margreet (51) woont met man en puberzoon in het midden van het land. Ze is inmiddels een ervaren IkPasser, en gaat tijdens 40 dagen geen druppel op zoek naar alcoholvrije alternatieven waar ze blij van wordt.