Weegt het genieten op tegen de schade?

Margreet (bíjna 51) woont met man en puberzoon in het midden van het land. Ze deed in januari voor de vijfde keer mee met Dry January, al waren niet al haar pogingen even succesvol. Vorig jaar deed zo ook mee aan 40 dagen geen druppel en laste ze zelf in september nog een maandje alcoholvrij in. Deze maand doet ze mee aan KortDroog.

En daar vind ik mezelf na Dry January ineens alcoholvrij terug in nóg een booze-loze maand. Waarom? Omdat alcohol drinken altijd nog kan.

Vrij spontaan gaf ik me onlangs op voor KortDroog. Het niet-drinken beviel goed, kostte geen enkele moeite en mocht ik falen, dan had ik nog steeds die droge januari wél gehaald.

Al op 1 februari word ik op de proef gesteld. M’n bestie neemt me mee uit eten. M’n eerste restaurantbezoek na de lock-down. Had ik me niet opgegeven voor KortDroog, dan zou ik nu zéker een wijntje drinken. En twee ook. Maar om nu meteen op dag één voor de bijl te gaan, vind ik wat slapjes. Ergens zou ik het ook jammer om mijn gereinigde, tot rust gekomen lijf, dat de afgelopen ‘droge tijd’ dankbaar floreerde, nu alweer aan alcohol bloot te stellen.

Ik merk dat dat een verschil is met de vorige jaren dat ik meedeed aan Dry January. Toen voelde het niet-drinken als een zelfopgelegde straf die ik uitzat, om meteen daarna mezelf te ‘belonen’ met een goed glas. Ook toen ervoer ik, net als nu, de voordelen van een maand onthouding: beter slapen, minder gestrest, paar kilootjes kwijt. Toch vond ik altijd dat ik na die maand wel weer wat drankjes ‘verdiende’.

Sinds de vorige Dry January en 40 Dagen geen druppel nam ik me voor te onderzoeken wat mijn verhouding tot alcohol precies is. Ik geef toe: ik ben een liefhebber. Een volle rode wijn, een frisse witte, een kruidig speciaalbiertje of een rokerige whisky… Alcoholische drankjes zijn voor mij een avontuur, een ontdekkingsreis naar verrassende smaken; ik drink niet omdat ik me losser wil voelen of uit gewoonte, ik drink omdat ik er intens van kan genieten.

Maar ik merk ook dat, als ik wat drink – al zijn het slechts een, twee glazen – m’n hartslag een nachtlang verhoogd is, m’n slaap lichter en m’n nachtelijk gepieker moelijker te stoppen. M’n smartwatch toont me iedere ‘morning after’ dat alcohol niet gezond is voor m’n lichaam. Kortom, m’n lichaam zendt heel andere signalen uit dan de genotssignalen die ik ervaar als ik drink.

De afgelopen tijd diende de gewetensvraag zich aan: weegt het genieten nog wel op tegen de schade die alcohol veroorzaakt? Ik durf die vraag nog niet te beantwoorden, durf de consequenties van het antwoord nog niet onder ogen te komen.

En dus stel ik dat drankje nog een maand uit, net zoals ik vijftien jaar geleden mijn volgende sigaret uitstelde. Ik zeg niet: ‘Nooit meer’. Ik zeg: ‘Op dit moment niet’, al weet ik inmiddels vrij zeker dat ik een dezer dagen voor het eerst in dertig jaar geen alcohol zal drinken op m’n verjaardag. En het feit dat dat niet voelt als een opoffering, maar als een bevrijding, stemt mij bijzonder hoopvol. : )