Positief voorwaarts

Laatste loodjes, nieuwe en grotere stappen, betere nachten en fijnere ochtenden.

Zoals ik al schrijf, het zijn de laatste loodjes. Eigenlijk meer ‘de laatste dagen van januari’, loodjes klinkt wel heel beladen, was dat het nou echt?

JA, eigenlijk wel, afgelopen week was er weer één. Zo’n week, die je maar al te graag wilt afblussen met een heerlijke fles wijn of een goede cocktail.
Het was voor mij een week waarin ik mijn werk fysiek niet kon uitvoeren, dit in verband met een bepaald virus dat rondspookt. Gelukkige ben ik zelf gespaard gebleven, maar de onregelmatige situatie, zorgt voor veel onrust. Digitalisering vind ik prachtig, maar lesgeven moet toch echt fysiek blijven. Je raakt snel geïsoleerd, je hebt enkel contact via de telefoon of laptop…

Mijn zoon voelde dit feilloos aan en maakt hier goed gebruik van. Met de dag heb ik een brutaler jongetje van 5, dat zich onbewust ook gewoon zorgen maakt om zijn moeder en zichzelf. Snap je nu die cocktail?

Gek hè, want er moet eigenlijk geen excuus zijn om een glas wijn te pakken. Het moet een moment zijn…
Het was gelukkig ook maar een hersenspinsel en heb ik de afgelopen dagen lekkere bakkies koffie en thee op. Ik las deze week in een andere blog dat na 21 dagen iets anders doen, het een gewoonte is geworden. Is niet meer drinken nu mijn nieuwe gewoonte? Dat denk ik niet, maar ik ben me er wel bewust van dat ik dit kan, en op het af en toe klagen na, gemakkelijk ook.

Ik slaap overheerlijk, word uitgerust wakker, ben energiek en kan helder nadenken. Die slapeloosheid aan het begin, blame ik aan de onrust, maar ik weet wel beter…

Zoals ik vorige week schreef, heb ik meer ‘eetbuien’. Ook deze zijn beter onder controle! Bewuster gaan nadenken over wanneer en hoeveel ik eet, -niet te veel maar ook niet te weinig want dan heb je snel weer trek-. Ook probeer ik elke dag aan mijn 10.000 stappen te komen, wat redelijk goed gaat! Bezig blijven, ondernemen, want geen verveling is ook geen gegraai in lades.

Afgelopen week ben ik dus erg druk geweest, maar zo afwezig op mijn eigen blog en social media. Even geen ongezouten meningen, ideeën of veroordelingen van mensen. Ja, je kunt ervoor kiezen om het niet te lezen, maar het is bijna niet te vermijden. Ik ben er klaar mee! Waarom elkaar naar beneden halen in plaats van samen sterk staan. Elkaar steunen, ongeacht ieders mening, elkaar aanhoren zonder te oordelen.

IkPas ervaar ik gelukkig als een platform, waar die onbeschreven regels nog wel gelden en mensen van het beste willen uitgaan. Ik heb al wat leuke, grappige en vooral eerlijke reacties gekregen op mijn blogs hier! Leuk die interactie, volg en zoek die ook zeker via mijn sociale media. Mijn motto voor de laatste dagen: in het positieve zitten, het negatieve negeren. En samen komen we die laatste week wel door.