Tot slot de conclusie

De laatste week van IkPas en mijn laatste blog. In alle eerlijkheid, ik vond het niet heel moeilijk. Echt zware momenten heb ik niet gehad. Dat mijn vriendin meedeed en dat de horeca dicht was, heeft mij wel heel erg geholpen.

Deze droge maand heeft mij veel fysieke en mentale gezondheid gebracht. Een paar kilo’s kwijt, bloeddruk omlaag (minder dan ik had gehoopt), heerlijk geslapen en veel energie. Simpelweg: gewoon lekker in mijn vel.

In mijn derde blog gaf ik mijzelf de opdracht om na te denken over hoe ik kon voorkomen dat ik weer in mijn oude gedrag verval.

Met het bloggen heb ik mijzelf gedwongen om goed naar mijn eigen drankgedrag te kijken en dat heeft mij ook veel wijzer gemaakt. Drinken om te ontspannen kan van de lijst af. Deze maand las dat dit averechts werkt en ik heb ervaren, dat het ook echt niet nodig is om alcohol naar binnen te gieten na iets (in)spannends. Eigenlijk is het voldoende om die behoefte te onderdrukken of te vervangen en dan is het snel voorbij.

Het is mij ook echt wel duidelijk geworden dat ik drink uit gewoonte. Ooit ontstaan in slechtere tijden en zo lang volgehouden dat het een vanzelfsprekendheid is geworden op allerlei momenten dat het niet nodig is. En net te vaak nog een glas dat eigenlijk niets meer toevoegt. Ik denk dat ik, nu ik dit weet, beter die gewoontemomenten te weerstaan. Een belangrijke simpele maatregel: niet meer op de bank voor de televisie.

Maar wat echt is blijven hangen is dat euforische, prettige en belonende effect. Volgens mij is dat voor mij het allerbelangrijkst. Zorgen dat ik mij goed voel. De laatste jaren heb ik geleerd dat het voor mij het allerbelangrijkste is om voor mijn visie te leven. Daarvoor zijn 2 dingen nodig voor mij. Natuurlijk een visie op wat ik wil met mijn leven, die heb ik inmiddels. Maar het tweede is nog belangrijker: het lef om de visie te durven leven. Dat is niet altijd zo vanzelfsprekend geweest voor mij.

Ik weet niet in hoeverre ‘passen’ daaraan bijgedragen heeft, maar aan lef heeft het mij niet ontbroken deze maand. Ik heb ontslag genomen en heb mijn eerste training aan een groep jongeren gegeven. Iets wat alle langere tijd op de achtergrond sluimerde, heb ik eindelijk doorgezet.

Met al dit moois kan januari niet meer stuk en ik ben ervan overtuigd dat 2022 een heel mooi jaar wordt. Ik wens iedereen veel sterkte de laatste dagen. En ik hoop dat 2022 ook voor jullie een mooi en droog (genoeg) jaar wordt.