En dan 2020…

In januari 2020 doe ik voor de derde keer mee met IkPas en start ik net als zovelen met goede voornemens, en besluit ik met de buurvrouw ‘weer’ te gaan hardlopen. Op de een of andere manier hebben we er een traditie van gemaakt om in de winter serieus te gaan hardlopen, we vinden dit beiden prettig. Tijdens het hardlopen kletsen we heel wat af en vertel ik de buurvrouw dat ik voor de tweede keer meedoe met ‘Dry January’ en spontaan floep ik eruit dat ik het hele jaar niet ga drinken. Voor de buurvrouw op zich niet vreemd want zij drinkt helemaal niet, vindt het niet lekker. Waarom heb ik deze aandoening niet vraag ik me af? Maar goed misschien roep ik het wel, met in mijn achterhoofd de gedachte dat ze nooit drinkt dus waarom ik ook niet? In ieder geval heb ik het nu gezegd, dus gaan we ervoor. Dus niet 1 maand, nee een heel jaar!

Met alle ups en downs die er zijn geweest, kan ik nu wel zeggen dat ik het hele jaar geen alcohol heb gedronken. Het enige wat ik aan alcohol heb genuttigd was dat wat in een tiramisutoetje zit, en dit heb ik mezelf vergeven. Was het makkelijker om een jaar niet te drinken door het coronavirus? Ik weet het niet. In januari hadden we nog de gebruikelijke nieuwjaarsborrels en andere feestjes, dit ging prima, mede misschien omdat er meer meedoen met deze campagne. Een mooi testmoment na IkPas is voor mij begin maart, de verjaardag van mijn dochter, er is dan al wel sprake van een pandemie maar nog geen lockdown, dus is er nog gewoon visite. Het lukt om stand te houden en niet te drinken. Alhoewel ik dit wel een lastige vond. Het was leuk, gezellig en als afsluiter namen mijn man ik vaak nog een drankje samen. Vlak na deze verjaardag kwam de regering met meerdere hygiënemaatregelen en niet lang daarna de andere bekende maatregelen, we zijn helaas ongewild het onderwerp van een stuk geschiedenis geworden. Doordat alles dicht is en je verplicht thuis zit, zijn er nu eenmaal minder verleidingen. Denk dat dit vele mensen geholpen heeft om niet te drinken. Aan de andere kant is er een groep mensen die juist thuis alleen drinkt, in de IkPas nieuwsbrief lees ik dat dit eerder vrouwen zijn dan mannen. Ik vond het heerlijk om thuis te drinken tijdens een goed boek, leuke film, mooie zomerdag, maar doe dit nu prima onder het genot van een kopje thee of koffie, de verleiding is thuis niet moeilijk te weerstaan.

Ben benieuwd hoe 2021 me vergaat als de terrasjes weer opengaan, we lekker uit eten kunnen, gezellig naar verjaardagen en andere feestjes en partijen gaan. We zullen zien. Wat het thuis niet-drinken misschien makkelijker heeft gemaakt, is het feit dat mijn man in januari spontaan had besloten om mee te doen, voor een maand dan. Maar dit is natuurlijk super, en hij kon vrij snel een verschil merken. Met name het slapen gaat veel beter. Wat ik vorig jaar leuk vond tijdens de IkPas-periode was een app die je kon downloaden en badges kon verdienen, dit kan nu nog maar niet meer middels een app, ik merk dat ik er nu niet meer zoveel mee bezig ben, eerder ging ik gelijk de IkPas-nieuwsbrief, verhalen en wist-je-datjes lezen en heb ik een bepaalde fascinatie ontwikkeld met alles wat er mee te maken had en heb daarbij een aantal boeken verslonden.

Ik ben begonnen met het boek: ‘Op je gezondheid’ van René Kahn over de effecten van alcohol. Nou dit was wel even schrikken, als je dit boek leest dan stop je spontaan met drinken. Hij stelt duidelijk (en onderbouwt het): alcohol is schadelijk voor de gezondheid en dat ongunstige effect begint al bij een glas per dag. Oké, dit wilde ik nou eigenlijk net niet lezen/horen. In ieder geval heeft dit boek wel duidelijk gemaakt dat ik het maar beter niet kan doen. Ik denk over het algemeen dat voor alles geldt en dan denk ik aan drinken, roken, ongezond eten; het kan allemaal maar met mate en dat is tegelijkertijd het probleem; ik bedoel wie rookt er nu met mate? Vast wel iemand maar dat zullen er weinig zijn, het jammere van deze middelen is dat het zo verslavend werkt.

Wil je nu iets luchtigers en herkenbaarders (althans voor mij) dan is Chardonnee van Clare Pooley een makkelijk te verslinden boek, deze vond ik echt hilarisch. Wees gewaarschuwd, grote kans dat je een nieuwe verslaving ontwikkelt…ik kon moeilijk stoppen met lezen…

Een paar andere aanraders zijn: ‘Nou, nog eentje dan van Mariëtte Wijne’ en ‘Ik drink niet meer’ van Loïs Bisschop.

Volgende keer de start van 2021!