Me-time

Nog geen anderhalf uur rijden van Wolvega bevind ik mij, voor mijn gevoel, in het buitenland. Het glooiende landschap bezorgt me meteen een glimlach op mijn gezicht en dan heb ik nog geen stap buiten de auto gezet! Ik ben een paar dagen uit, dit keer niet op Texel maar in Twente. Het is zondagochtend en het is nog vroeg. Er zijn weinig andere weggebruikers, dus ik beweeg me ver beneden de snelheidslimit als een slak door het prachtige landschap. Wauw, wat is het hier mooi! Als ik op de parkeerplaats aankom van het Springendal, de eerste bestemming van de dag, heb ik er dan ook erg veel zin in. De zon schijnt uitbundig en warm door mijn autoruit, maar wanneer ik mijn autodeur opendoe, ben ik heel erg blij dat ik vanmorgen, last-minut, een dikke winterjas in mijn auto heb gegooid. Met de kraag omhoog en mijn camera om de nek begin ik aan mijn wandeling. Ik word direct begroet door een boomklevertje die als een speer over de boomstam heen en weer ‘rent’. Ik snap direct waarom ze het beestje boomklever noemen. Wat een leukerd!! Dit begint al goed en dan moet mijn wandeling nog beginnen. Ik wandel langs water en door bossen, over vlonders en heuvels. Ik eet m’n lunch op een bankje in de middle of nowhere en vergeet de tijd.

Als ik weer verder wandel, sta ik ineens oog in oog met een woest aantrekkelijke man. Hij kijkt me verwilderd aan, terwijl hij ongegeneerd op een grassprieten kauwt. Hij staat op veilige afstand, maar toch is hij nogal…euhm…. indrukwekkend! Als ik hem nog eens aankijk, steekt hij z’n tong maar me uit. Nou ja zeg!! Ik pak mijn camera en begin te schieten. Ik wil bewijs! Wat een vlerk! Het doet hem helemaal niks. Hij neemt nog eens een hap van zijn lunch en kauwt rustig door. Terwijl hij nog een keer recht in mijn lens kijkt weet ik het zeker, deze man gaat niet mee naar mijn hotelkamer…Toch ben ik heel blij dat ik deze knapperd (oké, hij is wel heeeel erg behaard) in zijn ietwat verborgen ogen heb mogen kijken. Machtig mooi beest, zo’n Schotse Hooglander.

Ik loop terug naar mijn auto en rij binnen enkele minuten naar mijn hotel. Het hotel staat direct aan het oude stadcentrum van Ootmarsum. Ik heb een leuke eenpersoonskamer met nette douche en een prima bed. Extra pluspunt, het is er brandschoon. Ik ruim mijn spullen op en ga Ootmarsum in. Ik vind er leuke straatjes, mooie winkeltjes en gezellige terrasjes. Na een kleine wandeling, koop ik in een erg leuk boetiekje een nieuw setje kleding (dat vond ik gewoon heel erg nodig, dusssss) Als ik s’avonds mijn bed in draai, ben ik dan ook bekaf.

Na een kort nachtje (gehorig zo’n hotel) sta ik toch redelijk fris op. Ik neem een broodnodige bak koffie en kalefater mezelf wat op. Mijn hemel, mijn wallen worden met het jaar groter! Zucht….. Nog voor negen uur (met een heerlijk ontbijtje in mijn buik) zit ik in de auto naar Slingraven. Een prachtig opengesteld landgoed, waar mij een fantastische wandeling wacht. Ik wandel langs het riviertje de Dinkel, zie prachtige monumentale gebouwen, eet een broodje kroket in Denekamp en geniet van de rustgevende en schitterende natuur. Gister moest ik me warm lopen in een winterjas, vandaag loop ik mijn t-shirtje en laat de zon mijn huid het eerste tintje geven. 20 heerlijke kilometers rijker rol ik een paar uur later mijn bed in. Morgen nog zo’n dag graag…

Ik slaap deze nacht als een os en na wederom een lekker ontbijtje, check ik uit en maak een stadswandeling in Ootmarsum. Daarna vertrek ik naar ’t Lutterzand, weer zo’n prachtig gebied. Ik begin mijn wandeling zonder route en zie wel waar ik uitkom. Wel met mijn Strava-app aan, zodat ik weet waar ik ben. Ik rol van de ene in de andere verbazing. Wat is het hier mooi! Ik loop weer langs de Dinkel en het riviertje is werkelijk indrukwekkend. De oevers van de rivier zijn, aan de kant waar ik loop, stijl te noemen. Tof lopen zo! Ik ben helemaal in mijn nopjes en spot een zwarte specht, een reetje en een heleboel citroenvlinders. Maar ook een dikke buizerd, een klein vinkje en een roodborst die mij liefdevol toezingt. Na een klein uitstapje naar Duitsland, waar ik ook nog een Ufersnepfe (grutto) spot, maar helaas niet op de foto krijg (te ver weg), loop ik door de bossen Nederland weer in. Ben ik toch even in het buitenland geweest 😉 Tijd om richting mijn auto te gaan. Mijn broodjes zijn op, net als de anderhalve liter water die ik mee had. Plus, ik heb zin in een ijskoud biertje… Ik sluit mijn wandeling daarom af op een zonnig terras met een heerlijk 0.0’tje, terwijl de zon een tweede laagje kleur over mijn huid legt. Jongens wat is dit genieten; wandelen in mijn hemdje en dat in maart. Ik voel me verschrikkelijk verwend dit weekend. Niet alleen door de natuur en het prachtige Twentse landschap, maar vooral door de dame die mij deze 3 dagen gezelschap heeft gehouden. De zon 🙂