Blogger aan het woord

Verantwoordelijk voor je eigen gezondheid

Van de week was het zover! Mijn man en ik hadden hadden onszelf een 100 dagen ‘geen druppel’ challenge opgelegd vanaf 1 januari 2023. Afgelopen week (dag 87) werd ik om 3.00 uur wakker, omdat mijn man in bed rolde met een walm van alcohol. ‘Heb jij nou gedronken?’, vroeg ik hem verbaasd maar ook met een gevoel van teleurstelling. ‘Ja, maar ik kon er niks aan doen, hoor. Ze hadden zomaar een Leffe voor me neergezet en toen moest ik wel hé? Je kan het moeilijk laten staan, ook weer zo onvriendelijk tegenover de jongens van m’n club.’ Wat een flauwekulredenering dacht ik boos, omdat hij het niet volgehouden had. Zijn smartdoel (zie blog 2) moest de volgende keer in elk geval lager dan 100 dagen, want zijn reactie de volgende ochtend was: ‘Verdomme, het lijkt wel of ik na heel hard werken voor een examen gezakt ben.’ Toen ik zei dat ie beter zijn doel voor de volgende challenge naar beneden kon schroeven, riep hij:’ Nou, ik ga gewoon weer door, maar nu wil ik het tot juli deze zomer volhouden.’ Dat is ook weer zoiets wat mensen doen als ze door het ijs zijn gezakt, zichzelf harder straffen omdat ze zich voor de ander schamen. Steeds opnieuw proberen maar telkens falen, is toch wel het meest demotiverende scenario wat je kunt bedenken. Natuurlijk troostte ik hem door te zeggen dat 87 dagen toch helemaal geen verkeerd resultaat was. ‘In elk geval beter dan vorig jaar, lieve, want toen strandde je al na vijf dagen.’

Ik vroeg mij af waarom ik zelf die boosheid en teleurstelling voelde, temeer ikzelf nog geen druppel gedronken had. Ik ben toch niet verantwoordelijk voor zijn handelen? Om de dooie dood niet, maar zo gaat het toch vaak bij veel echtparen. Je bemoeit (of oordeelt) je oeverloos met elkaar hoe de ander zich dient te gedragen vaak met als gevolg dat als de één zijn hielen voor een avondje licht, de ander het ‘verbod’ eens flink gaat overtreden. Kinderachtig en raar toch?

Plotseling  herinnerde ik mij een college Gezondheidskunde van vroeger waarin gesteld werd dat iedereen verantwoordelijk is voor zijn eigen gezondheid. Kijk, dat zou een antwoord kunnen zijn op mijn vraag. Je bent nu eenmaal geen verlengstuk van je echtgenoot, je partner of volwassenen kinderen dus dat betekent geen bemoeizucht met elkaars (gezondheids)gedrag.

Ik wens iedereen veel succes met alle challenges en wie weet tot volgend jaar!