Caecil: Nachtelijke ongemakken

Midden in de nacht word ik wakker. Het zweet breekt me aan alle kanten uit en mijn hart gaat als een malle tekeer. Het voelt alsof mijn bloed met een noodgang door mijn aderen wordt geperst en mijn hart moet op volle toeren werken om dat voor elkaar te krijgen. Ik laat me door het gevoel meevoeren en het lijkt alsof ik op een wild deinende zee lig. Onder mij duwen de golven mijn rug en borst omhoog en laten die vervolgens weer zakken. Mijn adem kan het tempo nauwelijks bijbenen en ik probeer me te realiseren wat er gebeurt. Sneller en sneller gaat het en de deining bereikt ook mijn hoofd. Dat beweegt inwendig mee; omhoog en omlaag, van links naar rechts.  In een kolkende beweging gaat het zo door en ik kan niet anders dan me eraan overgeven. Je zou  bijna denken dat het fijn is, als niet steeds dat pompende gevoel als een grote dreun door mijn lichaam ging.

Mijn wekker gaat en haalt mij uit mijn diepe slaap. Half wakker blijf ik nog even in mijn golfervaring hangen. Was het een droom of werkelijkheid? Het leek levensecht, maar ik hou het erop dat het een flashback was in de vorm van een droom. En die flashback benadert de werkelijkheid van als ik gedronken had. Het stevig pulseren van het bloed in mijn slapende lijf, veroorzaakt door alcohol was een nare ervaring. Alsof ik op een soort tijdbom lag waarvan ik niet wist of hij af zou gaan of alleen maar tikte en tikte. Het ging altijd weer over, dat wel, maar iets in mij wist dat het niet oké was.

Nog een beetje mijmerend hierover sta ik op en begin mijn dag. Zonder alcohol gaat dat overigens veel makkelijker. Nee, wel eerlijk zijn, misschien leest mijn gezin wel mee. Opstaan is nooit mijn sterkste kant, maar eenmaal in de benen bén ik er wel. Zo, dat is ook opgehelderd….. Weer terug naar de alcohol. Een grote kater na een avond drinken heb ik niet gauw. Hooguit een beetje een zwaar hoofd, maar misselijkheid ofzo, dat ken ik eigenlijk niet. Ik heb een sterke maag, zeg ik altijd en niet zonder trots. Want zo’n sterkte maag staat mij toe af en toe lekker los te gaan met wijn. Toch laat mijn maag tegenwoordig wel van zich horen, zij het op een andere manier. Na een avondje wijn sta ik op met een kuchje. Aanvankelijk dacht ik dat die veroorzaakt werd door het vele praten en lachen van de avond ervoor. De werkelijke reden bleek anders: wijn zorgt voor veel maagzuur. Liggend in bed sluipt dat zuur makkelijk omhoog, in feite niet omhoog maar in horizontale gang richting keel. Die raakt geïrriteerd en dat resulteert in kuchen.

Tijdens mijn ’40 dagen bedenktijd’ zet ik wat dingen voor mezelf op een rijtje. Alcohol zorgt, bij mij, voor een onrustige nacht en last van mijn keel in de ochtend. Lichamelijke reacties die ik serieus moet nemen.