Iedere dag om half vijf een wijntje, maar nu even niet

Ik telde de dagen af naar het nieuwe jaar: 3. 2.1. Uitzoeken hoe ik verder wil met mijn geliefde rode wijntjes –zo’n drie per dag- is het doel van mijn deelname aan IkPas. Subdoel: een paar kilo afvallen.  Ik begin op 2 januari. Op 1 januari is het traditionele nieuwjaarsetentje bij mijn schoonouders. Niet gezellig meedoen is dan kansloos en 1 januari is toch nog gewoon een feestdag? Maar 2 januari ga ik bloedserieus aan de gang. Stiekem zie ik ergens ook wel naar deze datum uit, merkte ik tijdens mijn voorbereiding op deze uitdaging. Ik ben nieuwsgierig: hoe zal het zijn zonder mistig hoofd the day after, hoe zal het slapen gaan, zal ik inderdaad minder moe zijn en hoe is het effect op mijn gewicht? Hoe vindt mijn partner het dat ik nu ’s avonds steeds de BOB kan zijn?

Op Facebook zie ik iemand reageren die zegt dat 30 dagen alcoholvrij een makkie is. Ik ga daar niet bij voorbaat vanuit en heb mijn voorzorgsmaatregelen genomen. Zo heb ik contact gezocht met mensen die ook aan IkPas meedoen. Wij gaan elkaar helpen. Ik ben begonnen met een dagboekje waarin ik mijn moeilijke momenten opschrijf. Ik ben ook begonnen met het verzinnen van alternatieven voor mijn wijntjes. Half vijf, het tijdstip waarop ik meestal begin met mijn eerste glas, wordt een moeilijk moment en daar moest ik iets goeds voor bedenken. Ik haal tomatensap in huis – lekker met wat peper – en heb een fles limonadesiroop met nul procent suiker gekocht  Dat ga ik mixen met Spa rood. Ook schaf ik een fles cola zero aan. Dit is vast genoeg!

De eerste dag, 2 januari, gaat me goed af.  Eerst bekijk ik het webinar van ontwijncoach Jacqueline van Lieshout. Ze vertelt leuk en humoristisch over ontwijnen. Daarna ga ik met mijn partner naar de mooie Cyprus-tentoonstelling in Leiden en ’s avonds gaan we eten bij onze zoon en zijn vriendin. Zij weten dat ik aan IkPas meedoe en drinken zelf deze avond ook niet. Dat geeft mij een flinke steun in de rug. Ik verheug me op een nacht goed slapen, maar….. ik doe geen oog dicht. De tweede dag wordt door de vermoeidheid een stuk lastiger. Ik heb me in geen tijden zo chagrijnig gevoeld. Ik mis om half vijf mijn wijntje en voel me zelfs een beetje verdrietig. Ik besluit dan maar extra lekker te gaan koken en maak een zwarte bonensoep met avocado uit ‘Veg’, het nieuwste boek van Jamie Oliver. Erg lekker, en de soep is zo vullend dat ik de wijn niet mis. Daarna denk ik de hele avond aan het gemis van mijn wijntje. Hard nodig om aan deze actie mee te doen dus! Ik ga extra vroeg naar bed, slaap lastig in maar slaap een stuk beter dan de eerste nacht. Het chagrijn blijft de volgende dag weer de boventoon voeren en ik ben ineens bang dat ikPas niet gaat lukken. Ik ga iets leuks kopen om de moed erin te houden: een lavendel douchegel en een mooi nagellakje. Weer ga ik lekker koken en deze avond is de gedachte aan wijn ineens een stuk minder. Ik lees leuke stukken in het AD over een maand zonder alcohol en knip recepten van alcoholvrije cocktails uit. Leuk voor komend weekend, als we bij mede-IkPassers gaan eten. De derde nacht slapen gaat weer beter en ik word uitgerust en fit wakker.

Zou het dan toch gaan lukken met IkPas?…