Het verhaal achter de stevige drinker

Camille en Klaas. Ze kennen elkaar niet, maar hebben wel iets met elkaar gemeen. Beiden scharen zich onder de stevige drinkers. Die glazen alcohol zijn er, voordat ze aan Dry January begonnen, in geslopen om vervolgens niet meer weg te gaan. Maar deze maand wordt er niets gedronken en daarna liever ook niet meer zoveel.

Camille (37)

“Ik ben al eerder een aantal keer gestopt met het drinken van alcohol, omdat ik meer grip wilde krijgen op mijn alcoholgebruik. En iedere keer verviel ik dan weer in mijn oude drinkpatroon. En dat patroon was niet zuinig. Vanaf 16.00 uur zat ik aan de wijn. En iedere dag ging die fles leeg. Bij mij is het drinken van alcohol onlosmakelijk verbonden met ontspanning. Maar die functie heeft het niet altijd gehad. Ik heb tien jaar lang ontzettende bekkenpijn gehad. Hiervoor belandde ik zelfs in een rolstoel. Om de scherpe kantjes ervan af te halen, dronk ik ’s avonds een paar wijntjes. Even geen spierpijn, even geen kramp. Het was bijna als een medicijn voor mij.

Ik begon me zorgen te maken over mijn alcoholgebruik, toen ik ontdekte dat ik me niet aan mijn eigen afspraken hield. Dan sprak ik met mezelf af dat ik die dag niet ging drinken. Maar dat deed ik dan toch. Op een gegeven moment vond ik het genoeg en ben ik me gaan inlezen. Mijn stoppogingen hebben me veel gebracht, ondanks dat ik vaak toch weer begon met drinken. Ik weet dat ik geen stevige drinker wil zijn. Dus bijt ik me vast in deze pauzeperiode. En het gaat tot nu toe hartstikke goed. Ik durf zelfs al aan de 40 dagen geen druppel challenge te denken. Maar ik neem het stap voor stap. Eerst Dry January afronden.

Nu ik niet meer dagelijks een fles wijn leegdrink, weet ik dat mijn lichaam de tijd krijgt om te herstellen. Dat vind ik een hele fijne gedachte. Ik weet nog niet goed wat voor plek alcohol in mijn leven gaat krijgen, maar ik weet wel zeker dat ik niet terug wil naar hoe het ooit was.”

Klaas (64)

“Ik ben vrachtwagenchauffeur en reis veel alleen. Daarnaast ben ik een paar keer gescheiden en zijn mijn kinderen volwassen. Voordat corona haar intrede deed en het café om de hoek er nog was, toog ik na een lange werkdag richting stamkroeg en dronk daar met een paar kameraden een aantal biertjes. Dat aantal kon oplopen tot 10. En dat 5 à 6 keer in de week. Twee jaar geleden sloot het café haar deuren. We zochten een nieuwe plek om lekker te praten en wat te drinken, dus kwamen we bij elkaar over de vloer. Je moet weten, ik woon op het platteland dus er zijn niet veel plekken waar je naartoe kunt.

Toen gooide corona roet in het eten. Bij elkaar afspreken kan en mag niet meer. Maar dat is voor mij juist heel goed. Ik drink namelijk niet graag thuis. Ik vind het gezellig om het samen te doen. Wel drink ik dan meteen goed. Zoals ik alles met volle overtuiging doe. Je zou het misschien niet meteen achter me zoeken wanneer je mijn drankgeschiedenis leest, maar ik ben ook een stevige sporter. Ik wandel uren en liep twee jaar geleden naar Santiago de Compostela.

Sinds een jaar of tien ben ik hartpatiënt. En een half jaar geleden kreeg ik een pacemaker. Ik weet donders goed, net als iedere drinker, dat alcohol niet goed voor je is. Ik las al een aantal jaar een eigen pauze in. Maar ik merk ook, dat het iedere keer moeilijker is om mijn nieuwe gezondere levensstijl vast te houden. Dit is mijn eerste keer IkPas en het gaat goed. Dit heeft ook te maken met corona. Je mag niet samenkomen, dus drink ik ook niet. Mijn voornemen is om doordeweeks niet te drinken. Dat vindt ook mijn cardioloog een goed idee.”