Blogger speaking

Een eerste keer voor alles

In 2012 is vastgelegd dat de minimumleeftijd om alcohol te mogen drinken, verhoogd werd van 16 naar 18 jaar. Naar mijn weten, werd vóór die tijd over de verkoop en de consumptie van bier en wijn in de wet niet gesproken. Hang mij hier niet aan op hoor, mijn onderzoek is minimaal en de bronnen zijn niet vermeldenswaardig. De eerste keer dat ik pils ‘dronk’ (of: nipte) was op een maandagavond na het vakkenvullen bij een iets oudere supermarktcollega thuis, ik was toen 17 jaar. Voor dié tijd, dit was in 1991, bleek dat best op late leeftijd te zijn. Ik ken heel veel mensen die rond hun tiende/elfde al eens hadden gedronken. Als een van de oudsten in mijn vriendengroep, ging ik ook ’pas’ na mijn achttiende uit –eerste jaren nog met mijn oudere broer en zijn vrienden. In de horeca werd er nauwelijks op leeftijden gelet. Met mijn eigen maten liepen we eens een kroeg in en één van ons werd bij de deur staande gehouden. De uitsmijter vond dat hij er wel heel jong uitzag –hij was dan ook maar net 14– en vroeg hem hoe oud ie was. ”Hoe oud moet je wezen?!”, was zijn reactie. ’Nee, dat is niet relevant’, vond de uitsmijter.. ”Oh, uh.. zeventien ofzo!” en vooruit, binnen met z’n allen een mooi tafeltje zoeken; dichtbij de bar.

Tegenwoordig is er geen sjoemelen meer geoorloofd en dat is vast maar beter ook. Dat vind ik natuurlijk vooral omdat mijn eigen kinderen nu van deze leeftijden zijn; 17 en 14 jaar! Mijn oudste dochter was net –of nog géén– 16 toen ze even terloops liet vallen dat zij met wat vrienden naar The Weeknd in de ArenA zou gaan. De vader van haar nóg jongere vriendin vond dat ’best wel een dingetje’. Hij vond het prettig om ze in elk geval dan maar te brengen en weer op te halen, in plaats van die meisjes daar in de Grote Stad hun eigen padje te laten zoeken. Zij vonden dat vanzelfsprekend maar ’skirr’ (suf/stom), maar achteraf waren ze maar wát blij om ons na afloop te treffen tussen de duizenden jongeren die dat ramvolle stadion uitliepen.

Nou kun je nooit alles sturen en controleren en dat moet je ook niet willen. Onze kinderen hebben het recht om hun eigen fouten te maken en ze zullen gerust het een en ander gaan proberen, waarvan ze weten dat het misschien niet zo verstandig is. Of ze hebben het al (lang) geprobeerd. Na haar 16de verjaardag vond ik lege doosjes van vapes op de slaapkamer van mijn dochter. En bij ons jongste meisje zag ik een jaar geleden 4 lege bierflesjes achter het gordijn van haar kamer. Het zij zo. Zoals de titel van deze blog al kopt: voor alles een eerste keer. Het gaat er voornamelijk om, hoe je er daarná mee omgaat. Laat je het bij die eerste keer of gaat het misschien wel de rest van je leven bepalen? Niet echt iets waar je op jonge leeftijd al bij stilstaat. Ik wist op mijn 17de ook niet dat ik op mijn 50ste blogs zou schrijven voor IkPas… Wat overigens totáál niet wil zeggen dat ík het nu allemaal zo goed weet hè: ik rommel nog steeds maar wat aan, zoekende naar een redelijke balans tussen oké en niet héél slecht. Je hoopt maar dat het allemaal zijn plek wel vindt bij je kinderen met alle invloeden van buitenaf en hun eigen gevoel en verstand.

Dan: uit het niets, twee weekjes geleden, kondigt onze puber aan dat zij dit jaar met haar bestie naar Lloret de Mar gaat op vakantie. Deze opmaakpoppetjes willen dus naar dát oord, dat erom bekend staat dat dronken-gaan niet het enige is, dat er voor de eerste keer gebeurt. Ik had sowieso gewild dat ze het ons vróeg in plaats van meldde, maar ik snap dat zij dát niet snapt, want het is nog maar een kind. Maar.. het is nog maar een kind! Wanhopig probeer je dan met praktische argumenten het plan om zeep te helpen: ’Reis en verblijf alleen al kost je al gauw 600-700 euro; waar ga je dat van betalen? En dan moet je nog eten (en –gloeps– Drínken) ook!’  ”Nou”, had zij bedacht, ”dan ga ik nu niét met jullie op vakantie dus dat scheelt jullie heel veel geld. Dan mag ik dat vast gebruiken om Mijn vakantie mee te betalen”. Hmm.. eigenlijk best soort-van kinderlijk naïef, denk ik dan, terwijl ik ze in mijn hoofd steeds daar hun lichaam zie verkopen tegen onderdak of een goedkope maaltijd.. Neem mij dat niet kwalijk. Dit hele ouderschap is dan namelijk weer iets, dat ík voor de eerste keer doe!