Blogger speaking

Het is de laatste dag van januari en mijn laatste dag van mijn alcoholvrije pauze. Maar het bevalt me zo goed, dat ik eigenlijk helemaal niet wil stoppen met alcoholvrij. Want eigenlijk ben ik best trots op mezelf. En daar wil ik ook best wel even bij stilstaan. Alcohol was tenslotte toch jarenlang een soort van mijn ‘maatje’ geweest, die er altijd bij hoorde, welke me gezelligheid, troost, rust en ontspanning gaf. Daar was ik van overtuigd!

Maar tegelijkertijd, wist ik ook wel dat dit maatje min of meer ook mijn vijand was. Hij drong zich namelijk elke avond aan me op; ‘neem mij, neem mij nou!’, en fluisterde dan zachtjes; ‘Jij kan niet zonder mij!’

Daarin was maatje dus ook wel behoorlijk irritant!

Hij accepteerde niet zo makkelijk een ‘nee’.

Vaak zwichtte ik dan ook, ondanks mijn voornemen om maatje doordeweeks in de kast te laten staan, stond hij toch vaak ‘s avonds naast me op de tafel, wanneer ik lekker onderuit gezakt zat op de bank.

Op zulke momenten kon hij me dan echt zo zelfgenoegzaam aankijken, strakend als overwinnaar. Eerlijk gezegd voelde ik me dan ook wel een slappeling. Had ik toch weer toegegeven.

Maatje haalde zo behoorlijk mijn zelfvertrouwen en eigenwaarde onderuit. Als ik niet eens simpelweg mijn maatje kon laten staan, wat kon ik dan wel. Zo krachtig als ik wilde zijn, was ik blijkbaar toch niet.

Was ik alcoholist? Welnee! Maar wel een stevige gewoontedrinker.

Mijn maatje was gewoon mijn vriend. Een vriend die er gewoon elke avond voor me was!

En eerlijk is eerlijk; ik heb best veel lol met ‘m gehad. Hij deed me regelmatig dubbel liggen van het lachen. Maakte het leven wat minder serieus!

Maar tegelijkertijd was hij ook heel gemeen en arrogant, want geloof het of niet, hij wilde me op zulke momenten ook altijd wel even laten weten dat het alleen maar zo gezellig en leuk was omdat hij erbij was. Zonder hem zou het leven zoveel saaier zijn en lang niet zo lollig.

Lange tijd heb ik ‘m geloofd. Hij was ook echt gezellig, smaakvol ook, een echte gangmaker!

En juist omdat Maatje iedereen deed geloven dat hij deze eigenschappen bezat, was hij dan ook een echte allemansvriend! Iedereen mocht maatje. Altijd welkom op alle feestjes. Een echte ‘vriend’.

Ook ik geloofde dit oprecht voor een lange tijd, ook al vond ik maatje zijn opdringerige gedrag en vooral ook mijn zwakke reacties daarop vaak erg irritant. Ik was te veel van hem gaan houden en wilde hem niet in de steek laten. Goede vrienden blijven tenslotte voor altijd!

Maar eind 2023 was ik maatje opeens zo zat! Hij had zich tijdens de feestdagen weer zo opdringerig gedragen dat ik ‘m even niet meer kon uitstaan!

Ik besloot eerlijk tegen maatje te zijn en vertelde hem dat hij echt de deur niet uit hoefde, maar in de maand januari wel in de kast moest blijven staan.

“Jouw geest komt deze komende maand niet uit de fles”, sprak ik hem streng toe.

Mijn partner, ook dik bevriend met maatje, glimlachte maar eens en dacht er het zijne van.

“Jij mag mijn vriendje gewoon blijven hoor”, troostte hij maatje.

Prima, dacht ik. Laat maatje jou maar gezelschap houden, ik wil ‘m voorlopig niet in mijn buurt.

31 dagen lang bleef maatje in de kast. Dat gaf me ook tijd om na te denken. Vooral over het gedrag en de opdringerigheid van maatje. Ik ontdekte dat hij me veel leugens op de mouw had gespeld. Hij was lang niet zo betrouwbaar als ik dacht. Hij gaf me ten eerste helemaal geen rust. Hij bracht me ook totaal geen ontspanning en gezelligheid, eerder stress. Verder bracht hij me tal van nadelen ten aanzien van mijn gezondheid. Dat alles ontdekte ik ontnuchterend snel.

Ook mijn organen vieren feest sinds maatje uit mijn buurt blijft. Mijn hersenen, mijn lever, mijn hart! Ze staan in de rij om me te bedanken!

Ik verontschuldig me, wist niet dat ze allemaal zoveel overlast hadden gehad van maatje.

Zelfs mijn huid glimt me elke dag tevreden toe vanuit de spiegel, blij als hij is.

“Ik voel me ‘perzikzacht’”, fluistert hij me zachtjes toe.

En dan is het zomaar opeens 31 januari. Tijd om eerlijk te zijn met mezelf en maatje. Ik heb mijn besluit genomen en ga maatje zeggen dat hij nooit meer mijn vriend zal zijn. Dat ik zijn leugens niet meer voor lief neem en niet langer meer luister naar zijn andere mooie praatjes.

“Ik kies ervoor mezelf lief te hebben. In dat plaatje pas jij niet meer”, vertel ik maatje.

Maatje kan me alleen maar stilzwijgend aanstaren.

“Je bent dus niet meer welkom op mijn feestje”, ga ik verder. “Ik laat me ook niet langer meer in mijn eigenwaarde en kracht onderuit halen door jou! Dat je het weet!

Dag maatje!”