Blogger speaking

Hoewel mijn gezelschap iets te vaak op een weer-app kijkt om verontruste opmerkingen te maken
over hoe het er tijdens de rest van onze vakantie uit zal zien, geniet ik sinds de dag na aankomst van
het zonnige weer in Zuid Portugal.

Toegegeven, op het moment van landen afgelopen zaterdag, begon het serieus te regenen, maar
zodra we van het vliegveld naar buiten stapten, scheen de zon al weer. Dus togen wij quasi
geroutineerd naar de parkeerplaats waar voor ons een busje klaar zou staan om ons naar onze
huurauto te brengen. Het busje was er binnen 3 minuten en nog 10 minuten later, was alle
papierwerk geregeld en zaten wij al in onze minuscule, maar goedkope fiat panda. De tweede keer
dat we mijn zusje gaan bezoeken sinds ze in Portugal woont en daar moeten we dan vanaf het
vliegveld 20 minuten voor rijden. Wat een luxe!

Alles loopt gesmeerd en als we aankomen aan het einde van de middag, heeft mijn zwager, die zelf
al jaren niet drinkt, speciaal voor ons een flesje wijn gekocht, zodat we kunnen toasten op de
aankomst en het begin van de vakantie. Gelukkig zie ik dat hij rode wijn heeft gekocht, geheel niet
iets waar ik nu zin in zou hebben, dus dat maakt het makkelijker om vriendelijk en overtuigd te
bedanken.

Ook een wit wijntje zou ik prima kunnen afslaan, realiseer ik me, maar toch… Hoe gezellig om nu
met een wijntje even bij te praten op het terras achter hun huis en de zon boven het zwembad te
zien zakken achter de heuvel. Enfin, met een kopje thee blijkt dat ook prima te lukken. Vriendlief
neemt twijfelend een biertje. Hij is de enige…

We zijn inmiddels al weer een paar dagen verder. Elke middag hebben lief en ik zin in chips en ook
dat blijkt prima te combineren met water of thee. Een enkele keer neem ik zelfs een alcoholvrij
biertje voor het extra vakantiegevoel, tja, waarom niet? Ik merk dat ik me bij een bord heerlijke
pasta bijna schuldig voel naar mijn partner, die dan ook maar geen wijntje bij de maaltijd neemt,
omdat hij de enige zou zijn en dan zou alleen voor hem een fles open moeten. Ik merk dat ik hem
zelfs aanmoedig het wel te doen, zodat hij zich door mij niet geremd voelt. Maar op het moment dat
ik dat opmerk, stop ik er mee. Laat vooral ieder voor zich bepalen wat hij wel of niet doet, zo is het
mij tenslotte eindelijk gelukt om te zien dat het met alcohol helemaal niet gezelliger of leuker of
zelfs lekkerder is en hij is prima in staat zijn eigen keuzes te maken.

Zonder alcoholische versnaperingen in de avond, merk ik dat ik beter voel hoe moe ik ben. Tegen 22.00
uur wil ik gewoon het liefst naar bed. En in de ochtend ben ik dus vroeg en relatief fit wakker, zodat
ik samen met mijn zusje lekker begin met een half uurtje mediteren. Zo begint iedere ochtend fris en
helder en in serene rust, nog meer winst!

Zo meteen gaan we naar het strand om daar de zonsondergang te zien (ik negeer nu bewust het feit
dat het momenteel bewolkt is, want dat kan hier zomaar weer veranderd zijn voordat ik het deze
bevinding heb uitgesproken), daar willen we iets eten. Weer zo’n moment dat ik vermoedelijk even
weemoedig zal denken aan een beslagen glas met goed gekoelde witte wijn. Gelukkig besef ik dat nu
al, dus kan ik al bedenken dat een lekker glas tonic of gingerale me ook goed zal smaken.
Ja, dit leven zonder alcohol past heel goed bij mij. Nog steeds.