Blogger aan het woord

De vicieuze cirkel omgebogen …

We weten het allemaal, als je eenmaal een drankje neemt, dan blijft het meestal niet bij 1. Want dat ontspannen gevoel, het roesje, het even ‘vergeten’ van sores, het overwinnen van angsten, lekker in slaap vallen (denk je) en al die andere redenen om er nog eentje te nemen winnen het al snel van het gezonde verstand. Dit typische voorbeeld van een vicieuze cirkel wordt inmiddels door velen doorbroken door het meedoen aan Dry January en dat is volgens mij een gezonde ontwikkeling.

Die gezonde ontwikkeling heeft voor mij een extra betekenis, omdat ik ook sinds enkele jaren ben gaan hardlopen en iedere Dry January aan den lijve ervaar hoeveel beter, sneller en makkelijker ik kan hardlopen dan in de periodes dat ik wel alcohol drink. Nu is het geen geheim dat je lichaam knetterhard moet werken om de gifstof alcohol af te voeren en dat je daardoor minder puf hebt in andere inspannende dingen. Met andere woorden, als je geen alcohol tot je neemt presteert je lichaam automatisch beter. Geen alcohol in je lever betekent veel meer plaats voor glycogeen en laat dat nou de belangrijkste energieleverancier zijn bij hoge inspanning. Als je lichaam geen alcohol hoeft af te voeren, gaat het transport van zuurstof naar je spieren ook een stuk beter. Geen alcohol betekent ook minder opslag van vet, kan aldus leiden tot gewichtsafname en ook dat sport een stuk lekkerder.

Dat klinkt allemaal lekker theoretisch, maar je kunt het gewoon meten en ervaren door bijvoorbeeld (weer) te beginnen met hardlopen, wielrennen, zwemmen, wandelen, noem maar op. De extra duiten die je uitspaart door geen wijn, bier, whisky enz. te kopen besteed je aan een sporthorloge of trendy smartwatch en daarna verdiep je je een tijdje in de prachtige inzichten die zo’n klok je levert. In de loop van zo’n alcoholvrije periode als Dry January zie je hoe je hartslag daalt in rust, maar ook hoeveel slagen minder je nodig hebt bij een bepaalde inspanning. In mijn geval is mijn gemiddelde hartslag tijdens de nachtrust zo’n 13 slagen minder dan wanneer ik wel alcohol zou drinken. In december liep ik nog halve marathons met een gemiddelde hartslag van tegen de 160 en in januari ren ik net zo hard met een gemiddelde van rond de 145. Ik ren nu dus heel eenvoudig sneller op een hogere hartslag of heel comfortabel en toch vlot op een lagere hartslag. Wil je wat resultaten volgen op Strava, klik dan hier.

Daarmee heb ik ook gelijk verklaard waarom ik dit jaar, net als vorig jaar, mijn Dry January minimaal tot half april doortrek. Op zondag 16 april mag ik namelijk weer onderaan de Erasmusbrug starten aan de Rotterdam Marathon. Ik ben geen fan van Lee Towers, maar als je aan de start van #demooiste staat en ‘You Never Walk Alone’ galmt door de straten van Rotterdam, dan krijg ik zelfs kippenvel. En geloof me, zowel in de lange voorbereiding als na de finish mis je dat biertje als kiespijn. Voor mij de manier om die oude vicieuze cirkel om te buigen naar iets positiefs. Ik ben nu 57 jaar oud, maar fitter dan ik ooit was. En ik realiseer me steeds meer, dat het bouwen aan die fitheid alleen maar wordt bevorderd en vergemakkelijkt door het weglaten van alcohol.

Ben ik nu ineens roomser dan de Paus? Zeker niet! Ik zal vast nog wel een keertje kunnen genieten van een goed glas wijn of een schuimende tripel. Maar ik weet nu ook dat het niet hoeft, ik heb geen wijn nodig om te genieten van eten, ik kan ook slap ouwenelen zonder bier en ik hoef niet meer te bedenken wie er vanavond terugrijdt. En dat ik ‘en passant’ ook nog steeds pr’s loop geeft me zo’n heerlijk gevoel van fitheid. Daar kan geen tripeltje tegenop!